Mark was ziek toen we in Madrid aankwamen, hij had een voedselinfectie. Omdat het in Madrid superdruk was door een nationale feestdag stonden er rijen van meer dan een uur om in een restaurant plaats te kunnen nemen. Overal. Zelfs de fastfood ketens hadden rijen die buiten begonnen.
Ik was na vijf dagen sightseeing moe en we hadden geen zin meer om naar een restaurant te gaan, waar we eerst zeker een uur buiten in de rij te staan en dan nog binnen op je eten te moeten wachten. Mark heeft bij de Burger King in Madrid een paar hamburgers en salade opgehaald.
Zijn burger was niet zo lekker en ‘s nachts werd hij ineens supermisselijk. Toen had hij vier dagen flinke diarree en moest hij overgeven. Sinds ik hem ken heeft hij nog nooit overgegeven en de laatste keer was zeker vijf jaar geleden toen hij iets te veel had gedronken.
Dat gaf mij inspiratie om een stuk over ziek op reis te schrijven! Als je niet van vieze verhalen houdt, moet je vooral niet verder lezen.
Ziek worden op reis is hartstikke vervelend. Je zit in een vreemde omgeving, voelt je beroerd en wilt het liefste thuis in bed liggen waar alles dichtbij is. Helaas kan dat niet. Ik ben vaak beroerd geweest van vreemd eten en ben daardoor in een aantal beschamende situaties terecht gekomen!
1. Kotsen in de Mc Donalds
Een paar jaar geleden was ik met mijn vader, stiefmoeder en zusje in Engeland. We maakten een rondreis door Engeland en waren in de prachtige studentenstad Oxford. Na een lange, regenachtige dag was het etenstijd en gingen we eten in de McDonalds. Daar hadden ze iets nieuws: maaltijdsalades en Mc Flurry’s met rolosmaak. Ik ben dol op rolo, inmiddels niet meer op ijs.
Omdat het zo hard regende had ik de regenjas van m’n vader aan. Ik kreeg de rits niet los en moest de jas over mijn hoofd uittrekken. Toen mijn zusje en ik een heerlijke Mc Flurry haalden, was mijn stiefmoeder erin geslaagd om de jas los te krijgen. Ik vroeg haar hoe ze dat voor elkaar had gekregen? Terwijl ik een hap nam vertelde ze dat ze me daar had lopen “trekken, trekken en trekken” en schudde met haar vuist op een dubieuze manier. Puber als ik was had ik direct associaties met aftrekken en van het lachen verslikte ik me in de Mc Flurry.
Ik verslikte me zo erg dat alles er weer uitkwam. Ik kon het niet tegenhouden. Ik kotste de hele tafel eronder. Het bleef er maar uit komen. Ik keek nog even omhoog om te kijken of mensen niet naar me keken (geen kans, ik maak nogal veel geluid als ik overgeef en de Mc Donalds zat helemaal vol met studenten, want het was etenstijd) maar mijn vader drukte mijn hoofd weer naar beneden zodat ik niet meters naar voren zou kotsen. Het kots gutste van de tafel en mijn zusje riep totaal geschokt: “niet over mijn nieuwe schoenen!”
Ondertussen hoorde ik de jongens keihard lachen en hoorde ik vooral van de dames aan de tafeltjes om me heen ook kotsgeluiden. Ik schaamde me zo dood! Mijn stiefmoeder probeerde het nog met papieren handdoeken uit de wc op te ruimen maar het was teveel. We gingen zo snel mogelijk weg en terwijl we op de benedenverdieping van de McDonalds aankwamen, liep de schoonmaakploeg al naar boven.
2. Poepen op het balkon van m’n vriendje
Een ander vreselijk verhaal: ik had een vriendje in Turkije. Ik was negentien en heel erg verliefd op een Turkse jongen die jaren in Nederland had gewoond. Het was een vakantieliefde en natuurlijk keurden mijn ouders het niet goed. Terwijl zij in Zuid Afrika zaten, zag ik mijn kans schoon en boekte ik een ticket naar Turkije. Hij haalde me op, ik verbleef met hem in zijn appartement dicht bij het strand en we hadden een paar weken een geweldige tijd. Hij kookte heerlijk Turks met veel schaap en veel pepers.
Na een tijdje kon mijn Hollandse buik al dat vreemde eten niet meer aan. Na het avondeten voelde ik me niet zo lekker en we zouden een stukje gaan wandelen. De frisse lucht zou vast wel helpen dacht ik. Hij deed nog even zijn haar terwijl ik op het balkon van het prachtige uitzicht over zee genoot. Het was een groot balkon met witte tegels en lichtgele muren. Ik droeg een wit hemdje met een licht geel rokje.
Ineens gaat het niet goed en ik schijt het hele balkon eronder. Voor ik wist wat er gebeurde zat ik, en het balkon, er helemaal onder. Ik heb m’n vakantieliefde opgesloten in de slaapkamer en gauw een sopje met bleek gehaald om het balkon te poetsen. Uit de slaapkamer riep Serdar (zo heette hij): “wat gebeurt er, wat gebeurt er. Waarom heb je me opgesloten?” En ik maar poetsen en gauw mezelf douchen en de kleren uitspoelen.
Toen ik hem weer vrijliet vroeg hij steeds wat er aan de hand was. Hij zei dat ik het hem heus wel kon vertellen. Toen ik dat uiteindelijk deed was zijn antwoord: “oké, dat had je inderdaad misschien beter niet kunnen vertellen.”
Ik ben nog maanden ziek geweest, ook na thuiskomst. Toen mijn ouders thuis kwamen heb ik ze direct verteld waar ik was geweest. Ze waren niet boos. Ze vonden het wel super onverstandig en gevaarlijk wat ik had gedaan.
3. Zwemmen in het braaksel
Ik ging een stuk zwemmen met een vriendinnetje in Spanje. We zouden van het ene strand, via een stuk met hoge kliffen naar een ander strand zwemmen. Toen we even halverwege dreven om uit te rusten, spoelde er ineens een golf over me heen en kreeg ik een flinke hap zeewater binnen. De hele lunch kwam er weer uit. Door het water dreven we direct in al het braaksel, dus ook mijn vriendinnetje. Vreselijk! We zijn gauw onderwater gaan zwemmen en hebben er onderdoor gezwommen tot we niets meer boven ons zagen drijven.
4. “She had a little accident.”
Mijn stiefvader overleed na een lang ziekbed aan een hersentumor op 28 november 2010. Mijn moeder en ik waren uitgeput, het was koud, het sneeuwde en het huis was ontzettend leeg nu het ziekenhuisbed uit de woonkamer was. Mijn moeder en ik besloten op vakantie te gaan. We kozen voor een ultra luxe en superfout All-inclusive hotel in het zuiden van Egypte, zo ongeveer het enige warme plekje waar we voor niet al te veel geld naar toe konden.
Het hotel was geweldig: allemaal roze zandstenen kasteeltjes waar je in sliep en overal brandde hysterische kerstverlichting: In de tuin stond een grote kerstman in zijn slee, binnen stond een ijsbeer met een heleboel pinguïns en overal waren verlichtte palmbomen (bij gebrek aan een kerstboom).
We waren uitgeput en hebben acht dagen niets anders gedaan dan aan het zwembad liggen, dat heerlijk was verwarmd. Mijn moeder had direct al sjans van een Duitser met een flinke vacht op zijn rug. Toen hij mij vertelde hoe leuk hij mijn moeder vond en ik vertelde dat mijn moeder een week geleden weduwe was geworden (dus niet bepaald op hem zat te wachten, ook niet als hij zijn rug zou laten ontharen) was zijn antwoord: aaaah das machst nichts! Oftewel: dat mijn moeder een week geleden weduwe was geworden stond hem niet in de weg.
Na een paar dagen werd ik ook hier ziek van het voedsel. Ik had enorme diarree en zat alleen nog op de hotelkamer, omdat ik het niet redde om op tijd op het toilet te komen. De diarree hield maar niet op.
Mijn moeder en ik sliepen in een groot tweepersoonsbed. Toen ik op een ochtend wakker werd voelde ik allemaal nattigheid om me heen. Ik dacht dat het zweet was omdat ik nachtmerries had gehad, maar toen ik mijn hand omhoog hield kwam er me daar een stank van af! Ik bleek in bed te hebben gepoept. Alles zat eronder. Ik rende naar de douche en mijn moeder trok gauw alle lakens van het bed. Toen ik me heeeeeeeeeeeel goed had gedoucht en me had aangekleed om te gaan ontbijten werd er aangeklopt. Het was de schoonmaker om te vragen of alles naar wens was.
Mijn moeder antwoordde hysterisch in haar steenkolen Engels: “no, it is not allright! She had a little accident. Sheeeeee (en ze wijst opzichtig naar mij zodat de schoonmaker vooral niet zou denken dat zij het had gedaan) had a little accident!”
Ik kon wel door de grond zakken. Ik voelde me zo ziek en nu ook enorm vernederd. Mijn moeder legde tien euro fooi op het kussen en toen we terug kwamen van het ontbijt was de hele kamer gelukkig weer schoon en rook het er fris.
Als je zelf ook weleens ziek bent geweest op reis, weet je hoe vreselijk dat is. Maar volgens mij kan het nooit erger zijn dan mijn verschrikkelijke ervaringen! Terwijl ik dit typ, twijfel ik erover of ik dit wel op internet moet zetten. Misschien dat ik ervoor kies om het alsnog niet te doen, het is wel erg persoonlijk. Aan de andere kant is het niet alleen maar altijd leuk en gezellig en inspirerend. Dit gebeurt ook! Tegenwoordig heb ik altijd diarreeremmers en O.R.S bij me, dat ervoor zorgt dat je niet uitdroogt.