Tagarchief: oostenrijk

Voor het eerst samen wintersporten in Oostenrijk

Zitten en genieten van het uitzicht over de bergen

Sneeuw, wind, ijs en koud: Mandy moest niks van wintersporten hebben. Erg jammer, omdat ik het wel leuk vind en het graag weer eens zou doen. Ik had haar voorzichtig wel eens voorgesteld om te gaan skiën, maar de blik die ik kreeg en het bijbehorende verhaal over de sneeuw, wind, ijs en kou was niet echt een voorbode voor een leuke skivakantie samen.

De verbazing was dan ook groot toen Mandy tijdens onze rondreis over de Canarische Eilanden voorstelde om te gaan skiën in Oostenrijk. Ik weet niet eens meer zo goed hoe ik reageerde, omdat ik dit nooit aan had zien komen. Mij kennende zal er niet zoveel uitgekomen zijn ;-)

Maar hoe zouden we dat dan doen? We zaten op dat moment op de Canarische Eilanden, met alleen maar korte broeken, wat dunne shirts, jurkjes (niet van mij, van Mandy), geen jas en slechts 1 koffer voor ons samen, die al volgepropt zat. Het idee van mij om een extra koffer te kopen kon bepaald niet op goedkeuring van mijn wederhelft rekenen. Geen goed idee dus…

We zouden gewoon nog warme truien en broeken kopen en die in de koffer stoppen. Ik als man zijnde, met mijn ruimtelijke inzicht, wist natuurlijk nu al dat dit nooit zou passen. Daar zou ik haar mooi op aan kunnen spreken als we alles gekocht hadden, ha! We kochten hier voor mij alvast wat warme truien, die gek genoeg nog in de koffer pasten ook. Daar ging mijn eerste kans om toch nog een koffer te kopen.

Kanariegele skikleding


Toen we richting Hongarije gingen en een korte stedentrip in Madrid maakten, kochten we de eerste skikleding. Mandy was dolgelukkig met haar mooie nieuwe blauwe ski-jas en bijpassende witte skibroek. Een stel witte skihandschoenen en een witte muts maakten het af. Aan de kleding zou het in ieder geval niet liggen dat ze een mooie indruk zou maken op de piste.

Een aantal dagen later, tijdens onze stedentrip in Wenen, vond ik een kanariegele skibroek en bijbehorende ski-jas. Ik hoefde alleen nog maar skihandschoenen. Mandy zou mij makkelijk herkennen vanuit haar skiklasje als er een gele gloed naar beneden kwam skiën. We hoefden nu alleen nog maar snowboots en dan waren we er helemaal klaar voor.

Gelukkig valt het niet zo op ;-)
Gelukkig valt het niet zo op ;-)

Verloren strijd

Na Wenen vierden we de kerst in Tsjechië en vond ik bij de Lidl mijn nieuwe snowboots en voor Mandy heb ik een paar mooie zwarte laarzen gekocht in een winkelcentrum nabij Praag. Niet echt de gebruikelijke manier om je kleding in verschillende steden en landen te kopen, maar we waren helemaal geslaagd!

Maar hoe krijg ik dit in vredesnaam in slechts 1 koffer? Al die nieuwe kleding en de schoenen, dat gaat gewoonweg niet passen. Ik stelde op iets geïrriteerdere toon dat we toch echt een koffer erbij moesten kopen. Ik kreeg een nog wat meer geïrriteerdere toon terug en toen was eigenlijk al wel duidelijk wat ik op de Canarische Eilanden had moeten weten, deze strijd ga ik nooit winnen.

In onze nieuwe skikleding bij het meer van Bohinj, Slovenië
In onze nieuwe skikleding bij het meer van Bohinj, Slovenië

Skiles voor volwassenen


We zouden onze eerste skivakantie samen vieren in Westendorf! We verbleven in een heel mooi hotel, ietsje buiten het centrum, rustig gelegen, maar wel dichtbij de piste, in een grote nette kamer en een binnenzwembad met verschillende sauna’s. Wat heerlijk!

De volgende dag gingen we eerst naar de skischool om lessen voor Mandy te regelen. Mandy koos voor 4 dagen skiles. Twee uur in de ochtend en twee uur in de middag. Voorzichtig vroeg ze of ze in een klas kwam met alleen maar kinderen, waar zij dan bovenuit zou torenen. De mevrouw moest lachen en stelde haar gerust dat ze met mensen van haar eigen leeftijd of ouder les zou krijgen. Dat was fijn!

De nachtmerrie voor elke vrouw

Mijn ski's voor de week
Mijn ski’s voor de week

De les was geregeld en precies tegenover de skischool zat de sportwinkel waar we de skispullen zouden huren. We konden meteen gaan zitten, de maat van de voeten werd gevraagd en we kregen direct skischoenen aangeleverd. Ik wou graag skischoenen die strak om mijn voeten en enkels zouden zitten. Ik ging voor maat 44! Slechts een maatje kleiner dan mijn werkelijke maat, dat moest perfect zitten. Mandy waarschuwde mij al dat dat niet ging passen, maar wat wist zij er nou van met haar geen ervaring met skiën? Geef die schoenen nou maar gewoon.

Ik deed de eerste schoen aan en toen ik niet verder kwam dan mijn tenen erin moest ik schoorvoetend toegeven dat ik het onderschat had. Doe maar een maatje groter… Die pasten gelukkig een heel stuk beter en we konden door naar de ski’s. De meneer van de ski’s pakte een twee lange latten voor Mandy, zij zag toen een weegschaal en ik hoorde een geschrokken stem naast me: “moet ik mijn gewicht doorgeven?”. De nachtmerrie voor elke vrouw in een volle winkel. Helaas hoort dat erbij om je lengte en gewicht door te geven om de ski’s goed in te kunnen stellen, zodat ze goed los schieten als je valt.


Ik heb het een andere keer met wintersporten gehad dat dit niet goed was ingesteld en mijn ski’s bij elke bocht uitvlogen. Dat is niet zo leuk met de halve meter sneeuw die die nacht was gevallen. Ik was meer bezig om mijn ski’s uit te graven dan dat ik naar beneden gleed.

Nadat de ski’s geregeld waren was het tijd voor een prachtige helm en skibril. Sommigen kunnen het hebben en sommigen niet. Ik val onder die laatste categorie. Mandy kreeg een witte helm. Ik vond het haar toch goed staan. Het sloot helemaal aan bij haar outfit. De rest van die middag hebben we gebruik gemaakt van de sauna’s in het hotel. Heerlijk!

IJzige stilte

Op zondag was het dan zover, Mandy zou haar eerste skiles hebben! Samen gingen we naar het verzamelpunt toe. Ik wist wel waar dat was, want ik had het goed onthouden van de mevrouw van de skischool. Gewoon de piste op bij de vlaggen. Mandy moest nog erg wennen aan haar schoenen en ik liep snel vooruit. Hoe dichterbij ik bij de vlaggen kwam, hoe meer ik begon te twijfelen of we wel goed zaten. De tijd begon te dringen, het sneeuwde steeds meer, het was koud en ik had de verkeerde locatie gekozen. Mandy kwam dus geïrriteerd aanlopen met de ski’s op haar schouders en was er eigenlijk nu al wel weer helemaal klaar mee. We hebben het altijd zo gezellig samen ;-)

Toen duidelijk was dat we helemaal verkeerd zaten en naar een andere piste moesten konden we zwijgend naar beneden lopen. Dat begon al fantastisch. Ik voelde me erg schuldig dat haar eerste skiles zo moest beginnen. Dit was weer eens het zoveelste feit dat je navigeren niet aan mij moet overlaten. En toch denk het soms echt zeker te weten, waarna we 9 van de 10x dus wel verkeerd zitten. Gelukkig was de andere piste niet te ver weg. Mandy was nog op tijd voor haar skiklas. Pfieuw!

Trots toekijkend

Mandy voor het eerst aan het skiën
Mandy voor het eerst aan het skiën

Nadat ik haar succes had gewenst (de sfeer was gelukkig alweer iets beter) ging ik aan de zijlijn nog even toekijken hoe ze haar eerste meters op die lange latten ging maken. Het voelde een beetje alsof ik mijn eigen kind achter moest laten voor haar eerste dag naar school. Niet dat ik een kind heb, maar ik denk nu te weten hoe het voelt. Als een trotse ouder zat ik volop foto’s en video’s te maken.

Ik heb een korte tijd toegekeken hoe ze voorzichtig naar beneden gleed en toen was het voor mij ook tijd om te gaan skiën. Ik begon in een sleeplift met een stang achter mijn rug. Direct voelde ik mijn kuiten aanspannen, omdat je schuin in de schoenen staat en naar boven gesleept wordt. Oh ja, zo voelde dat dus ook alweer! Onderweg naar boven hoopte ik alleen maar dat het wat sneller kon, hoe moest ik dit volhouden? Ik was blij toen ik eindelijk bovenaan was gekomen. Dit gevoel had ik niet gemist.

Ik ging nu ook voor het eerst naar beneden skiën! Gelukkig was ik het nog niet verleerd. De sneeuw was wel wat ijzig, maar het ging meteen goed. De eerste afdaling zonder te vallen was een feit. Normaal val ik altijd wel een keer. Vaak op de allerlaatste afdaling van de vakantie, omdat ik dan vermoeid ben. Ik ging snel weer naar de fijne sleeplift. Gelukkig voelde het deze keer een stuk beter. Ik stond veel beter in mijn schoenen en de weg naar boven was dan ook een stuk aangenamer.

Met een slakkengang naar het hotel

De piste en zitliften in Westendorf
De piste en zitliften in Westendorf

Die ochtend heb ik vooral van een afstandje naar de vorderingen van Mandy gekeken, terwijl ik zelf aan het skiën was. Toen Mandy klaar was met haar eerste skiles stond ik klaar met haar normale snowboots. Wat was ze blij! Haar skischoenen konden uit en ze had weer gevoel in haar voeten. Ik kon nog niet echt peilen wat ze van het skiën zelf vond. Het was vooral de pijn in haar voeten die de overhand had.

Ik weet nog goed hoe ik mij de eerste keer voelde na het skiën. Ik wist niet hoe snel ik die verrekte schoenen uit kon doen en was heel blij dat ik weer gewoon kon zitten. Wie doet dit nou in vredesnaam voor zijn lol, vroeg ik mij nog af. Na die eerste week skiën was ik verkocht. Waarom heb ik dit nooit eerder gedaan, vroeg ik me toen af. Ondanks de spierpijn en blauwe plekken van die week was het mij dit meer dan waard.

Ik had met haar te doen. Ik wist hoe erg het nu moest voelen. En dan moest ze ’s middags nog een keer. We hebben samen geluncht en daarna bracht ik haar weer naar haar skiklas. Zelf ging ik weer met de sleeplift naar boven, maar ging deze keer een andere richting op. Zo zou ik Mandy niet meer lastigvallen met mijn fotocamera, ik kon inmiddels een heel fotoalbum vol plakken. Ik heb mij die middag vermaakt op de steilere piste.

’s Middags stond ik haar weer op te wachten. Evenals vele andere moeders en vaders die op hun kinderen stonden te wachten. Apart… Na afloop van haar les liepen we terug (lees: strompelend) naar het hotel. Ondanks de pijn die ze nu had vond ze het toch wel leuk. Gelukkig maakte het hotel veel goed.

Gezellig eten met Russen

We hadden het hotel met halfpension geboekt, omdat we geen zin hadden om na een dag skiën nog helemaal netjes aangekleed naar een restaurant te moeten. Dat bleek een hele goede keuze te zijn geweest. Elke ochtend hadden we een uitgebreid ontbijt met veel keuze. En ’s avonds was het nog beter met een vijfgangen menu, met elke dag andere gerechten.

We hadden een vaste tafel toegewezen gekregen, waar we elke keer moesten zitten. Dat zou niet erg zijn, het was een gezellig typisch Oostenrijks ingericht plekje in een apart kamertje met nog twee tafels voor andere gasten, maar we hadden liever ergens anders gezeten. Aan een van de andere tafels zaten elke avond (én ochtend) een Russische man en vrouw.

Nou hebben we al gauw een vooroordeel dat Russische toeristen zich niet zo netjes gedragen. Dit bleek helaas ook nog te kloppen. Het menu begon vaak met soep. Soep kan heet zijn, dus dan blaas je het wat kouder (wat volgens Mandy officieel niet mag, maar dat terzijde). Deze Rus had een andere manier. Je kunt elke lepel met soep ook naar binnen slurpen. Dan heb je én een afgekoelde hap soep én je lepel is leeg voor de volgende portie. Dat zoiets een keer gebeurd kan gebeuren, maar het was bij elke hap. We zaten elkaar verbaasd aan te kijken en ook aan de derde tafel zaten de gasten vol verbazing te kijken.

De soep was op! Gelukkig, we konden ongestoord verder dineren. Het volgende gerecht werd opgediend. Ik weet niet eens meer wat het was, maar ik weet nog hoe het geluid klonk van de Rus. Elke hap van de maaltijd werd naar binnen geschrokt en het kauwen was voor de hele ruimte zichtbaar en hoorbaar. Dit allemaal vergezeld van het luid afspelen van filmtrailers op hun tablet, die ze op tafel hadden staan. Dat is ook erg, maar gelukkig werd het gesmak daardoor overstemd. We waren blij toen we uiteindelijk ons toetje op hadden, zodat we naar onze kamer konden gaan.

Glijdend naar beneden

De volgende ochtend werd Mandy wakker met pijnlijke kuiten en blauwe plekken. Een van de vele kreten die ik die ochtend hoorde waren: “waarom doe je me dit aan?”, “ik ga voor JOU mee skiën” en “ik stort mij voor jou van zo’n berg af”. Dat ze het zelf had voorgesteld was ze op dat moment voor het gemak even vergeten. Ik neem dat soort opmerkingen gelukkig altijd met een korreltje zout ;-)

Na een lekker ontbijt gingen we dus weer op naar de piste. Ik ging zelf die dag met de gondel naar een van de hoogste bergen in het skigebied Skiwelt Wilderkaiser-Brixental. Ik besloot de blauwe piste te nemen, zodat ik kon zien of ik daar later die week met Mandy naar beneden kon gaan. Niet veel later was ik blij dat ik voor de blauwe had gekozen. De sneeuw was niet echt sneeuw meer, maar een dik pak ijs met wat strooisneeuw erop. Het had al een paar dagen niet meer gesneeuwd, maar wel gevroren. Ik heb wel leukere afdalingen meegemaakt.

Uitzicht over de bergen van Skiwelt WilderKaiser-Brixental
Uitzicht over de bergen van Skiwelt WilderKaiser-Brixental

Bij het middelstation was ik er wel klaar mee. Als ik nog op tijd beneden wou komen dan kon ik beter met de gondel naar beneden. De rest van de afdaling heb ik dan ook vanuit de gondel bekeken. De blauwe route die ik had genomen was naast erg ijzig ook een stuk steiler voor blauw dan ik gewend was. Hier zou ik Mandy niet naar beneden laten gaan. De volgende dag ben ik vanaf het middelstation naar beneden gegaan. Dit bleek een stuk beter te zijn. Nog wel erg steil voor Mandy, dus ik wou eerst graag zien hoe het skiën na een paar dagen zou gaan.

Vallen en opstaan

Toen ik weer ging kijken zag ik behoorlijk wat vooruitgang. Zelf vond ze het niet goed, maar ik was apetrots. Bij de les in de middag zou ik haar wel even weer op de foto zetten en filmen voor de familie thuis in Nederland. Vol goede moed ging ze in de sleeplift en haar leraar hielp met iedereen met het erin stappen. De cursist voor Mandy aan kreeg de balk te hoog in haar rug, waardoor deze over haar heen schoot en zij zelf direct plat op de grond lag.

Terwijl ze terug klauterde werd Mandy dan maar geholpen. Hij zal gedacht hebben dat hij de balk nu maar wat lager moest plaatsen. Mandy kreeg de balk iets te laag en deze schoot door naar onderen en trok haar benen naar voren. Ook Mandy lag direct op de grond. Deze skileraar had nog iets te leren. Bij haar tweede poging werd ze geholpen door de man van de lift en ze zoefde nu zonder problemen naar boven.

Mandy gaat onderuit in de sleeplift

Toen Mandy haar lessen erop zaten hebben we samen geskied. Dit wilden we heel erg graag en dan het liefste samen met de gondel naar boven en een lange tocht naar beneden. Mijn ervaring met de conditie van de piste was niet zo goed en we hebben dan ook besloten dat het niet verstandig was om als beginner van de lange piste naar beneden te gaan. Wel hebben we in het dorp nog samen geskied, wat erg leuk was. Al met al was de eerste keer samen skiën geslaagd. Mandy heeft het niet meteen afgeschoten en vond het erg leuk om zelf op ski’s naar beneden te gaan. Wordt misschien vervolgd!

Actie op de slee

In Slovenië hadden we een slee gekocht met een echt stuur en een rem, die we hier ook nog wilden gebruiken. Op de laatste dag zou ik dan naar beneden gaan! Ik had er enorm veel zin in en liep een flink stuk de piste op. Nadat ik op de helft was aangekomen zou dit de perfecte plek zijn om naar beneden te suizen. Ik zette de slee neer, zette mijn GoPro aan, zette mijn voeten schrap in de sneeuw, ging zitten in de slee en deed snel mijn voeten in de slee. Ik zou nu een enorme vaart maken, misschien had ik nog even moeten kijken hoe ik moest remmen?

De slee begon naar beneden te glijden. Daar ging ik! Dat dacht ik tenminste. De langzame start waarmee ik begon zette zich gedurende de verdere tocht voort, met als dieptepunt dat ik niet eens de rem nodig had, de slee viel zelf stil op een iets vlakker stuk. Mandy stond beneden klaar om actiefoto’s te maken. Ze heeft alleen foto’s waarop ik met een slee achter me aan naar beneden kom lopen. De GoPro video heb ik nog niet eens terug durven kijken.

Lopend met de slee. Een betere foto hadden we niet.
Lopend met de slee. Een betere foto hadden we niet.

De eindstrijd om de koffer

De volgende dag zouden we naar huis vliegen. Helaas kon de slee niet mee. Deze paste niet eens in een koffer, laat staan dat we een tweede koffer hadden ;-) We zouden er een kind blij mee gaan maken. Met mijn beste Duits stapte ik op een vrouw met haar kind af. Ik had de slee achter me aan getrokken en stond met het touwtje in mijn hand die mevrouw uit te leggen dat ik er niets voor moest hebben, maar dat ze hem gratis kreeg. Toen dat eenmaal duidelijk was draaide ik mij om en zag haar dochter in de slee zitten. Onze slee was al ingenomen voordat ik het door had.

Met een mooie skiweek achter de rug en slechts 1 koffer volgepropt met spullen vertrokken we naar het vliegveld om naar huis te gaan. Ik ging eerst de koffer nog wegen op een bagageband. We zaten over ons maximale gewicht. Joepie! Ik had gelijk gekregen :D Het was alleen maar 1,5 kilo teveel. Met het verplaatsen van enkele boeken en kleding naar onze rugtassen was het probleem opgelost. We zaten 0,2 kilo onder het maximale gewicht. Er verscheen een grote grijns op Mandy’s gezicht, 1-0 en het eindsignaal voor Mandy.

20 bezienswaardigheden die je niet mag missen in het romantische Wenen!


Wenen is een van de meest romantische steden waar we ooit zijn geweest, zeker in de tijd voor kerst. Door National Geographic is Wenen genoemd in de top 10 steden ter wereld met de mooiste kerstverlichting. Door de hele stad kun je terecht op kleine kerstmarkten waar je kunt genieten van de geur van braadworst en glühwein. Heerlijk!

We hebben een week door Wenen gerend en er is zoveel te zien dat we nog steeds het idee hebben maar een klein gedeelte van de bezienswaardigheden in deze prachtige stad te hebben gezien.

We hebben geprobeerd een top 20 te maken van de bezienswaardigheden die je absoluut niet mag missen als je Wenen bezoekt, maar het was lastig kiezen!

1. Met een koets de stad bekijken

Met een koets door Wenen
Met een koets door Wenen

Als je in Wenen bent, moet je zeker de stad gaan bezichtigingen vanuit een koets! Het is niet goedkoop (55 euro voor een rondrit van twintig minuten, 80 euro voor een rondrit van veertig minuten) maar zeker de moeite waard. Wij gingen voor de rondrit van veertig minuten maar doordat het ’s avonds in de spits was, deden we er ruim een uur over.

Met de koets reden we over de kinderkopjes door het oude centrum  van Wenen. We hadden een echte koetsier: een oude Oostenrijkse man met een grijs staartje en een hoed op. Hij vertelde van alles over de stad, maar door het geluid van de koets op de keien verstonden we er niet veel van.

We reden langs de kerstmarkten en onder de kerstverlichting door. De stad was prachtig versierd en het was super romantisch. De rit met de koets was voor ons absoluut het hoogtepunt van ons bezoek aan Wenen!

Ik droomde al jaren van een koetsrit door Wenen en nu kwam mijn droom eindelijk uit! Super leuk!

2. Schloss Schönbrunn

Schloss Schönbrunn met een kerstmarkt
Schloss Schönbrunn met een kerstmarkt

Schloss Schönbrunn was het zomerpaleis van de Habsburgers. Maria Theresa, Keizerin Sissi en keizer Franz Joseph brachten hier hun warme zomerdagen door. Het is een gigantisch paleis met meer dan 1400 kamers. Van die 1400 kamers zijn er 40 opengesteld voor het publiek. Je kunt kiezen voor een tour langs twintig van deze kamers, of je kunt kiezen voor de grand tour waarbij je alle veertig kamers bezichtigt.

Wij hebben het paleis ’s ochtends vroeg bekeken omdat het een van de hoogtepunten van Wenen is en er lange wachtrijen kunnen staan. Een tip is om eerst naar het Hofmobiliendepot Möbel museum te gaan, daar een Sissi ticket te kopen waarbij je ook toegang hebt tot Schloss Schönbrunn en zo de wachtrijen over te slaan. Het Sissi ticket is een jaar geldig dus je kunt op een andere dag in de ochtend enigszins rustig het paleis bekijken.

In Schloss Schönbrunn waan je je terug in de tijd. Het paleis is grotendeels ingericht door Maria Theresa die hier woonde met haar echtgenoot en hun zestien kinderen in de achttiende eeuw. Daarnaast kun je de Spartaanse werkkamer van keizer Franz Joseph bekijken die midden in de nacht opstond zodat hij om 04.00 uur kon beginnen met werken. Hij werkte jarenlang van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, tot zijn sterven aan toe.

3. Hofmobiliendepot Möbel museum

Veel keizerlijke stoelen te zien in het meubelmuseum "Hofmobiliendepot"
Veel keizerlijke stoelen te zien in het meubelmuseum “Hofmobiliendepot”

Het Hofmobiliendepot Möbel museum vond ik een enorme verrassing! Een meubelmuseum leek me niet super leuk, maar hij zat dicht bij het hotel en Mark moest werken dus ging ik er alleen naartoe. Het is een geweldig museum en een absolute must-see tijdens een bezoek aan Wenen!

Het Hofmobiliendepot is een gigantisch museum van vier verdiepingen dat vol staat met meubels van de Habsburgers. De Habsburgers hadden vele kastelen en paleizen en het was te duur om deze allemaal permanent ingericht te hebben. Daarom werden de meubels opgeslagen in het Hofmobiliendepot en als Maria Theresa en consorten weer eens van paleis wisselden, werd het paleis ingericht met de meubelen uit het depot.

In het museum vind je honderden stoelen, tafels, kandelaars, bureaus, standbeelden, enzovoort, enzovoort, enzovoort. Daarnaast vind je er ook de rolstoel van Maria Theresa. Om haar zo vruchtbaar mogelijk te maken (ze had maar liefst zestien kinderen) werd ze flink volgestopt en was ze erg zwaarlijvig. Ze werd voortbewogen in een prachtige groene rolstoel.

Een deel van het Hofmobiliendepot is gewijd aan keizerin Sissi. Er zijn veel meubels uit haar tijd bewaard gebleven en deze kun je nu bekijken. Omdat men na de val van de monarchie niet wist wat ze met al die meubels aan moesten, werd een groot gedeelte uitgeleend aan de filmindustrie. In de films over Sissi zie je dus meubilair dat zij daadwerkelijk tijdens haar leven heeft gebruikt. Tegenwoordig worden de objecten uit het Hofmobiliendepot niet meer uitgeleend vanwege de historische waarde.

4. Warme chocolademelk of Wiener melange drinken met sachertorte

Koffie en overheerlijke sachertorte eten in Wenen
Koffie en overheerlijke sachertorte eten in Wenen

Als je in Wenen bent, moet je natuurlijk genieten van een traditionele Sachertorte met een bijzondere koffie. In Wenen vind je vele koffiehuizen die talloze soorten koffie serveren. Wees specifiek (cappuccino, melange, espresso, enzovoort) en vraag niet om een kop koffie, dan word je vreemd aangekeken.

Mark is dol op koffie en die heeft het enorm naar zijn zin gehad in Wenen. Ik lust geen koffie maar heb heerlijke Mozart chocolademelk gedronken, met pistachesaus. En natuurlijk hebben we de nodige taartjes gehad. Bij de Hofburg zitten een paar koffiehuizen die heerlijke taartjes serveren en dan zit je op een mooie, bijzondere plek. Reken hier natuurlijk wel op iets hogere prijzen: je betaalt per persoon ongeveer 10 euro voor een taartje met een bijzondere koffie of chocolademelk.

5. Hofburg

Zilveren bestek in de "Silberkammer" in het Hofburg museum
Zilveren bestek in de “Silberkammer” in het Hofburg museum

Meer dan 600 jaar lang was de Hofburg het machtscentrum van het Habsburgse rijk. Het paleis bestaat uit ongeveer 2500 kamers en slechts een fractie van de Hofburg is opgesteld voor het publiek, waaronder de kaiser appartements met het Sisi museum en de silberkammer. In de silberkammer staat, zoals de naam al zegt, ontzettend veel zilver tentoongesteld. Je ziet zilveren bestek en zilveren schalen en kannen. Daarnaast kun je een enorme voorraad porseleinen servies bezichtigen. Dit vond ik niet zo heel interessant. De kaiser appartements des te meer.

In de vertrekken van de keizerlijke familie stap je in het leven van de Habsburgers. Je ziet hoe ze woonden, waar ze sliepen, baadden en je ziet zelfs een antiek toilet. Keizerin Sisi had enkellang haar (haar grote trots)  waar haar dienstmeisjes elke dag een paar uur mee bezig waren. Het moest natuurlijk gekamd, verzorgt en opgestoken worden. Terwijl haar dienstmeisjes met haar haren bezig waren, werd ze ondertussen voorgelezen in een van de talen die ze beheerste, waaronder het Grieks.

Naast haar lange haren, was haar figuur Sisi’s grote trots. Ze vastte of nam sapkuren om haar wespentaille te behouden. Daarnaast had ze naast haar kaptafel verschillende gymtoestellen staan, waaronder een trap en ringen waar ze haar dagelijks routine oefeningen aan deed.

6. Reuzenrad van Wenen

Uitzicht vanuit het reuzenrad met een romantisch diner in wagon 12
Uitzicht vanuit het reuzenrad met een romantisch diner in wagon 12

In Wenen staat een prachtig, antiek reuzenrad. Het Riesenrad werd gebouwd in 1896/1897 en is 67 meter hoog. Vanuit het reuzenrad heb je een prachtig uitzicht over de stad en vooral ’s avonds is het uitzicht indrukwekkend met alle lichtjes. De bakjes van het reuzenrad zijn een soort oude Pipo wagens die plaats bieden aan ongeveer tien personen tegelijkertijd.

Wil je het echt romantisch maken dan kun je dineren in een van de wagons. Toen wij in het reuzenrad zaten, zaten in de wagon voor ons een stel aan een prachtig gedekte tafel te eten. Af en toe stopten ze even beneden en werd er een nieuw gerecht gebracht of werd de wijn bijgeschonken. Geweldig!

7. Stephansdom

Binnenin de Stephansdom in Wenen
Binnenin de Stephansdom in Wenen

De Stephansdom is de bekendste kerk van Wenen en erg indrukwekkend door zijn afmetingen. De kerk is maar liefst 107 meter lang, 40 meter wijd en, op het hoogste punt, 136 meter hoog. Het is de grootste kathedraal van het land en als je de hele kerk wilt bezichtigen ben je zeker een paar uur van je tijd kwijt.

De Stephansdom ziet er prachtig uit met zijn torens en dak met veelkleurige tegeltjes. De toegang tot de kerk is weliswaar gratis maar als je de torens, de schatten en de kunstwerken wilt zien ben je snel 15 euro kwijt. Dit is het geld echter meer dan waard.

Als je de toren wilt bekijken, dan kun je de lift naar boven nemen. Rondom de kerktoren is een ijzeren wandelpad gemaakt en als je veel last hebt van hoogtevrees (zoals ik) zou ik het af raden. Je kijkt door de ijzeren vierkantjes waarover je loopt zo naar beneden en er kan een flinke rij staan voor de lift naar beneden. Ik was doodsbang dat de ijzeren constructie ons niet zou houden en we de diepte in zouden storten.  Je hebt hier wel een prachtig uitzicht over de hele stad!

Wat ik erg bijzonder aan de Stephansdom vond was de reliekenkamer. Ik snap de aanbidding voor botten, schedels en zelfs hele lijken nooit helemaal. In de reliekenkamer vind je een skelet in rijkversierde kleding in een gouden kist en honderden botten. De botten worden tentoongesteld met veel goud en zilver. Heel bijzonder hoe mensen magische krachten aan deze botten toekennen en ze aanbidden.

8. Naturhistorische Museum

Schedels in het natuurhistorisch museum
Schedels in het natuurhistorisch museum

Het natuurhistorisch museum van Wenen is gevestigd in een groot, statig gebouw aan het Maria Theresien Platz. Het museum is een absolute aanrader, zowel voor kinderen als volwassenen.

In het Naturhistorische museum vind je een enorme collectie van alles wat met de aarde en het leven op onze planeet te maken heeft. Van een enorme collectie stenen en mineralen tot een berg olifantenpoep en alles ertussenin. Er staan schedels van alle menssoorten en skeletten van dinosauriërs. Daarnaast bezit het museum een aantal mammoetmummies in perfecte staat.

9. Kerstmarkten

Kerstmarkt in Wenen
Kerstmarkt in Wenen

Tijdens de kerstperiode is Wenen prachtig verlicht met lampjes in alle kleuren. In de bomen voor het Rathaus hangen verlichte hartjes, cupcakes en belletjes. Daarnaast vind je op zo’n beetje elk plein in de stad een kerstmarkt. De kerstmarkten ruik je vaak al nog voor je ze ziet. Zodra je de geuren van punsch, glühwein, worst en gebakken noodles met spek en kaas ruikt, weet je dat je een kerstmarkt nadert.

Op de kerstmarkten kun je flink inslaan als je leuke cadeautjes zoekt. Er worden kerstballen in alle kleuren en maten verkocht, je kunt houtsnijwerk kopen of je kunt Oostenrijkse wijn en schnapps kopen. Daarnaast staan er kraampjes met huisgedroogd spek en Oostenrijkse kazen.

Punsch drinken op een kerstmarkt
Punsch drinken op een kerstmarkt

In een hartjesbeker of kerstlaars wordt glühwein of punsch geschonken. Voor de kraampjes staan krijtborden met alle soorten punsch die het kraampje verkoopt. Wij hebben zelf verschillende soorten uitgeprobeerd: gewone punsch, eierlikeur punsch, Mozart punsch, appel-kaneelpunsch en winterpunsch met whisky. Erg lekker en de ideale manier om een beetje op te warmen in het schrale Oostenrijkse winterweer!

10. Schatkamer (schatzkammer)

Gouden kroon in de schatkamer
Gouden kroon in de schatkamer

In de Schatzkammer staan de sieraden en juwelen van de Habsburgers. De Schatzkammer bevind zich in het oudste gedeelte van de Hofburg: de Schweizerhof. In twintig kamers kun je je vergapen aan de pracht en praal van een enorme schat. De Schatzkammer bevat een aantal bijzondere relieken. Zo vind je er de lans die de borst van Christus zou hebben doorboord en vind je er een kroon uit het jaar 962.

11. Schnitzels eten

Schnitzels eten in Oostenrijk
Schnitzels eten in Oostenrijk

Natuurlijk is een bezoek aan Wenen niet compleet zonder het eten van een schnitzel! Deze heerlijkheid kun je overal in de stad kopen (onder andere bij het Schnitzelhaus en bij My Schnitzel: prachtige namen voor een schnitzelrestaurant) en natuurlijk hebben wij zelf ook veel schnitzels gegeten.

Schnitzels kun je in verschillende varianten kopen: met paneermeel of zonder paneermeel, met saus of zonder saus, van kip, varken of kalf… Met een schnitzel kun je eindeloos variëren ;-)

Eet ook zeker de Wienerschnitzel als je in Wenen bent. Dit is een gepaneerde schnitzel zonder saus maar met een stukje citroen waarvan je het sap over het krokante korstje van het vlees kunt sproeien. Mmmmmmmm

12. Spanische Hofreitschule

De winterrijzaal in de Spaanse rijschool in Wenen
De winterrijzaal in de Spaanse rijschool in Wenen

Iets wat je verder nergens ter wereld vindt is de Spanische Hofreitschule. Middenin de stad, zelfs middenin de Hofburg, staan een heleboel stallen die bevolkt worden door de Lipizzaner hengsten. Dit zijn prachtige witte (en een enkele bruine) hengsten die al honderden jaren worden gereden en getraind in Wenen. Je kunt een rondleiding krijgen langs de stallen, of een ochtendtraining bijwonen.

De ruiters die de paarden berijden trainen 10 tot 15 jaar voor ze volleerde ruiters zijn. Ze beginnen onderaan, met het schoonmaken van de stallen en klimmen langzaam omhoog.

De ruiters rijden zonder stijgbeugels omdat bij voorstellingen het paard vaak op zijn achterste benen staat. Als het paard zou vallen kan de ruiter nog gauw vluchten.

13. Kunsthistorisches museum

Beelden uit Efeze in het kunsthistorisch museum
Beelden uit Efeze in het kunsthistorisch museum

Het kunsthistorisch museum van Wenen bevindt zich aan de Maria Theresien Platz, tegenover het Naturhistorische museum. Het Kunsthistorisches museum is een van de grootste kunstmusea ter wereld. Het is het resultaat van het verwoed schilderijen verzamelen van de Habsburgers, die hier al in de zestiende eeuw mee begonnen. Hier hangen talloze schilderijen van bekende Spaanse, Vlaamse en Hollandse meesters, zoals Velazquez, Rembrandt, Vermeer en Rubens.

Daarnaast heeft het kunsthistorisch museum nog een afdeling in de nationale bibliotheek; de Nationalbibliothek. Daar vind je het Efeze museum (de Oostenrijkers leiden de opgravingen in Efeze) waar je een aantal beelden en stukken uit de antieke stad Efeze in Turkije vindt. Daarnaast zit hier ook het museum van oude muziekinstrumenten (als je van oude piano’s, fluiten en violen houdt) en het wapenmuseum met harnassen, zwaarden en oude geweren.

14. Museumsquartier

Tentoonstelling in het Museumsquartier
Tentoonstelling in het Museumsquartier

Dichtbij het Naturhistorische museum en het kunsthistorische museum vind je het Museumsquartier: een indrukwekkend complex met verschillende musea waarin moderne kunst wordt gemaakt en tentoongesteld. Je vindt er onder andere het Leopold museum en het Museum Moderner Kunst. Als je van moderne en experimentele kunst houdt is het Museumsquartier de place to be.

15. Time Travel Vienna

Toenmalig minister van buitenlandse zaken, Leopold Figl, met de handtekeningen voor de  onafhankelijkheid van Oostenrijk in 1955
Toenmalig minister van buitenlandse zaken, Leopold Figl, met de handtekeningen voor de onafhankelijkheid van Oostenrijk in 1955

Time Travel Vienna is de ideale manier om op een snelle en leuke manier iets te leren over de geschiedenis van Wenen. In een eeuwenoud klooster word je meegenomen naar de tijd van Maria Theresa, Mozart en keizerin Sisi.

Daarnaast is er een bunker uit de Tweede Wereldoorlog nagebouwd waar je tijdens een bombardement in schuilt. Je draait rondjes terwijl je de Weense wals ziet en krijgt in een paar minuten de highlights van de Weense klassieke muziek mee.

16. Wien museum

Ridder harnassen in het Wien museum
Ridder harnassen in het Wien museum

Het museum van de stad Wenen bevind zich in een afzichtelijk gebouw uit de jaren vijftig aan het Karlsplatz. Laat je niet ontmoedigen door de buitenkant van het museum: binnenin vind je uitgebreide tentoonstellingen over de hele geschiedenis van Wenen vanaf de Romeinse tijd tot aan nu.

Ik vond de tentoonstelling over de Eerste Wereldoorlog erg indrukwekkend. Vooral de oude filmpjes met oorlogsslachtoffers en de bijzondere foto’s waren voor mij het hoogtepunt van mijn bezoek aan het Wien Museum!

17. Wagenburg rijtuigen museum

Koetsen in het Wagenburg museum
Koetsen in het Wagenburg museum

De Wagenburg bevindt zich in een zijvleugel van Schloss Schönbrunn en is iets dat je zeker niet over het hoofd moet zien als je zelf een bezoek brengt aan het slot. In de Wagenburg vind je tientallen koetsen die de Habsburgers gebruikten om zich te verplaatsen. Van simpele stadskoetsen die op een doordeweekse dag werden gebruikt om niet teveel op te vallen tot de enorme lijkwagen waarin keizerin Sisi haar laatste tocht maakte.

Wat ik erg bijzonder vond waren de kinderkoetsen. Ik wist niet dat kinderen hun eigen, op maat gemaakte koets hadden. Ik ging er eigenlijk altijd van uit dat ze in een gewone koets bij hun ouders zaten maar dat was niet het geval. Er staan een aantal kinderkoetsen tentoongesteld voor kinderen van verschillende leeftijden. Er is zelfs een mini koets voor een peuter dat werd voortgetrokken door een speciaal getraind schaap! Super leuk!

Eén van de originele sledes in het Wagenburg museum
Eén van de originele sledes in het Wagenburg museum

Daarnaast staan er een paar prachtige sleden die werden gebruikt voor een rondrit tijdens het congres van Wenen. Toen bleek dat het congres veel langer zou duren dan verwacht moest er iets bedacht worden waardoor alle diplomaten zich nog een beetje zouden vermaken. Dat werd een sledetocht door Wenen. Wat moet dat er prachtig uit hebben gezien: die tientallen sledekoetsen die door de stad gleden!

18. Belverdere

Paleis Belverdere in Wenen
Paleis Belverdere in Wenen

Het Belverdere was het paleis van prins Eugène van Savoye. Hij redde Europa van overheersing door de Turken, toen zij voor de poorten van Wenen stonden in het jaar 1683.Zijn prachtige paleis kun je tegenwoordig bezoeken.

Helaas is het paleis niet ingericht met de meubels en spulletjes van prins Eugène, maar met schilderijen uit de twintigste eeuw.

’S Avonds is het kasteel prachtig verlicht en wordt het prachtig weerspiegelt in het meer voor het Belverdere. In de winter is er een vrij grote kerstmarkt met vooral handwerkkraampjes en punschkraampjes waar je kunt genieten van een heerlijk glaasje glühwein (of twee!).

19. Altes rathaus

Het "Altes Rathaus" in Wenen
Het “Altes Rathaus” in Wenen

Het Altes Rathaus is een van de mooiste gebouwen in Wenen en staat middenin het centrum. Met de hoge toren kun je het gebouw vanuit een groot gedeelte van de stad zien.

In de periode voor kerst is het parkje voor het Altes Rathaus prachtig versierd. De bomen hangen vol met prachtige lantaarns en voor het bordes vind je een grote kerstmarkt. In het Rathaus is een kerstmarkt speciaal voor kinderen ingericht, waar ze kunnen knutselen en koekjes bakken.

Een mooi verlichte boom in Wenen
Een mooi verlichte boom in Wenen

20. Tiergarten Schönbrunn

Rode panda in de dierentuin van Wenen
Rode panda in de dierentuin van Wenen

Als je in Wenen bent kan een bezoek aan de oudste dierentuin ter wereld niet ontbreken. De Tiergarten Schönbrunn stamt uit 1752 en ligt in de tuinen van Schloss Schönbrunn. De dierentuin is prachtig, echt een sprookje, met het oude ontbijtpaviljoen en de dierenverblijven met veel glas en ijzer.

In de Tiergarten heb ik voor het allereerst panda’s gezien! Er leven meerdere pandaberen in de Tiergarten Schönbrunn en om deze schattige beesten voor het eerst van dichtbij te zien vond ik heel bijzonder. Het is een van de weinige dierentuinen waar panda’s leven. Daarnaast kun je in de Tiergarten ook rode panda’s bewonderen. De rode panda is veel kleiner en, zoals de naam al zegt, rood van kleur en niet zwart wit.

Tiergarten Schönbrunn heeft een gigantisch verblijf voor arctische dieren zoals pinguïns en ijsberen. Super leuk om al die verschillende pinguïn soorten te zien! Mijn favoriet is de zuidelijke rotspinguïn met zijn prachtige kuif! Daardoor kijkt hij altijd zo nors.

Het glazen palmhuis in Wenen
Het glazen palmhuis in Wenen

Bij de dierentuin horen een woestijnhuis en een palmhuis. Het palmhuis is een prachtig glazen gebouw waarin je honderden palmbomen en andere tropische planten vindt. Met kerst staat het ook vol met kerststerren. Ik vond dit gebouw van buiten mooier dan van binnen, je bent er vrij snel uitgekeken.

Waar gaan we nog naartoe?

Een witte kerst in Harrachov, Tsjechië

We zijn er eindelijk uit wat we allemaal gaan zien en doen tot we weer naar huis gaan!

Eerst wat we tot nu toe hebben gedaan: We zijn op 5 november vertrokken en hebben tot nu toe een hele gave reis. We zijn begonnen op de Canarische Eilanden, waar we een maand van eiland naar eiland gehopt hebben. Daarna zijn we een week naar Madrid geweest waar we de hele stad hebben bekeken.

We namen toen het vliegtuig naar Boedapest en hebben een week in Hongarije doorgebracht. We hebben een prachtige tocht door Slowakije gereden naar Wenen, waar we zes dagen zijn gebleven. Van Wenen zijn we naar Praag gegaan, wat een prachtige stad!

Een witte kerst!

Wandelen over besneeuwde bospaden
Wandelen over besneeuwde bospaden

We wilden kerst in de sneeuw vieren, dus na dagen de weerberichten gevolgd te hebben zijn we de dag voor kerst naar het uiterste noorden van Tsjechië gereden, naar Harrachov, op slechts een paar kilometer van Polen. We hebben echt een witte kerst want er ligt een flink pak sneeuw!


Van Mark heb ik voor kerst hele gave snowboots gekregen en die heb ik direct kunnen uitproberen. Ik heb heel snel koude voeten, maar ondanks dat we door heel wat centimeters sneeuw hebben gewandeld bleven mijn voeten warm. Super leuk! We hebben net ons tweede kerstdiner (rode kool, gnocci met een vulling en varkenshaas met een heerlijke saus) opgegeten en besloten wat we de komende weken gaan doen.

Stedentrip Boedapest

Morgenochtend rijden we al vroeg naar Boedapest. Als we hier wegkomen met onze huurauto. Het is een hele kleine huurauto: een Citroën C1. Vanochtend hebben we mensen met veel grotere auto’s al helpen duwen omdat ze niet meer weg kwamen.

De auto zou winterklaar zijn, maar we hebben niet eens een krabbertje. Omdat de auto er al eerder mee stopte maak ik me er best druk over, want het is zeker 6,5 uur rijden naar Boedapest. Door het winterse weer verwacht ik wel dat we wat langer onderweg zijn en natuurlijk stoppen we onderweg even om te eten en te plassen. We blijven een paar dagen in het prachtige Boedapest.

Oud en nieuw vieren in Tito’s zomerpaleis

Meer van Bled in Slovenië zoals dit er in de zomer uitziet
Meer van Bled in Slovenië zoals dit er in de zomer uitziet

In Boedapest nemen we de trein naar Salzburg. We huren daar een auto en rijden naar het meer van Bled in Slovenië. En we slapen daar in……………… het zomerpaleis van Tito! Geweldig! Echt iets dat we niet willen missen. Hier vieren we ook oud en nieuw. Misschien gaan we nog een dagje naar Ljubljana (de hoofdstad van Slovenië) of maar Zagreb (de hoofdstad van Kroatië) maar dat weten we nog niet zeker.

Voor het eerst skiën!

Mark is helemaal klaar om te skiën!
Mark is helemaal klaar om te skiën!

Na een paar dagen in het ijskoude Bled (het wordt daar -15 graden!) rijden we naar Oostenrijk, waar we een weekje gaan skiën in Westendorf. Mark heeft al heel vaak geskied, ik nog nooit dus ik ben heel benieuwd. Mark heeft in Wenen een opvallende kanariegele skibroek gekocht, dus als ik in het peuterklasje leer skiën zie ik hem van veraf de berg afracen!

Schloss Neuschwanstein zoals het er hopelijk nu ook zo uit ziet
Schloss Neuschwanstein zoals het er hopelijk nu ook zo uit ziet

Ik wil al jaren graag naar Schloss Neuschwanstein in Duitsland en vanaf Westendorf is het twee uur rijden dus waarschijnlijk gaan we daar een dagje naartoe.

Terug naar Nederland

9 januari rijden we dan naar Salzburg want 10 januari vliegen we ’s ochtends van Salzburg naar Eelde. Mijn zusje is 27 januari uitgerekend en natuurlijk willen we thuis zijn als ze gaat bevallen. We hebben er enorm veel zin in om onze lieve familie en vrienden weer te zien na zo’n lange tijd, want we missen ze enorm! En we zijn heel benieuwd naar ons nieuwe neefje of nichtje.