Samen met mijn moeder zijn we drie weken naar het schiereiland Yucatan in Mexico geweest. Via Neckermann hebben we een koopje gevonden en konden we 23 dagen All Inclusive in een hotel in Cancún verblijven voor 900 euro. Heerlijk om de kou en de donkere dagen in Nederland te ontvluchten en te genieten van de witte stranden in Mexico.

Tussen alle mega hotels in de hotelzone van Cancún lag een klein hotel met slechts twee verdiepingen direct aan het strand, hotel Dos Playas.

Brandend motorlampje

In Cancún hebben we een auto gehuurd, zodat we tijdens ons verblijf konden gaan en staan waar we maar wilden. Dat ging helaas niet zoals verwacht. De auto die we gehuurd hadden (4×4), en waar het verhuurbedrijf overal reclame mee maakte, bleken ze helemaal niet te hebben.

Na veel gedoe en gezeur en lang wachten hebben we uiteindelijk een andere auto gehuurd, een Volkswagen Cross Fox. Deze heeft ons drie weken lang overal gebracht. Helaas ging al snel het motorlampje branden, net in het midden van de jungle terwijl de zon onderging. Gebeld met het verhuurbedrijf en we moesten maar doorrijden, dat scheen vaker voor te komen. Yes, welkom in Mexico! ;-)

Dood konijn op je voorruit

Rijden in Mexico is een leuke ervaring. Je hebt er geen rijles nodig om een rijbewijs te kunnen krijgen, die kun je gewoon kopen. Mexicanen stappen in de auto en beginnen te rijden. Het rijden gaat vrij makkelijk, er geldt het recht van de sterkste (grootste) auto. De wegen zijn uitstekend, je moet alleen uitkijken voor de verkeersdrempels die her en der liggen. Ook gewoon midden op de snelweg. En voor, in en na elk dorp.

De drempels zijn vrij hoog en je kunt er hooguit met dertig kilometer per uur overheen. In de kleine dorpjes krijg je dan direct een onthoofde kip of een dood konijn op het raam gesmeten, met het verzoek om deze te kopen.

Lichten op je auto zijn niet nodig, dit zal je merken als je ’s avonds rijdt. Veel auto’s rijden met halve, geen of kerstverlichting op de auto. Dat geldt ook voor vrachtwagens.

Lees meer over onze ervaring met autorijden in Mexico.

Kruipende slangen

Yucatan staat bekend om het Maya erfgoed. Overal op het schiereiland staan oude Mayasteden of zie je gebouwen zoals kerken die gemaakt zijn in de koloniale tijd van oude Maya gebouwen. Er leven nog steeds Maya’s, vooral in de bossen in kleine dorpjes. Zij leven in traditionele houten woningen met een dak van bladeren en slapen in hangmatten. Hun moedertaal is het Yucateeks Maya en vaak leren ze pas Spaans als ze naar school gaan.

Chichen Itza is de bekendste Mayastad in Mexico en staat op de werelderfgoed lijst van Unesco. De piramide van Kukulcan (El Castillo) is zeer indrukwekkend: hij is gigantisch en de manier waarop hij meer dan duizend jaar geleden is gebouwd mét oog voor de seizoenen is niet te bevatten. Twee keer per jaar valt de schaduw zo op de piramide dat het lijkt alsof er slangen naar boven- of naar beneden kruipen.

Panorama over Chichen Itza

Verdrinken in een cenote

De slangen hebben wij helaas niet gezien, maar we hebben wel van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat door het enorme complex dat Chichen Itza vormt gelopen. Er staan tientallen tempels en gebouwen en zelfs een speelveld. Een rubberen bal van maar liefst vijf kilo moest met de heupen door een ring worden gespeeld. Er wordt gezegd dat het verliezende team werd geofferd.

Het offeren vond plaats in de Cenote, een diepe poel die je overal in Yucatan tegenkomt. Offeren was één va de favoriete bezigheden van de Maya’s: vijanden, verliezers, kinderen… iedereen werd in de cenote geflikkerd om te verdrinken. Overleefde je het dan werd je gezien als een god met magische krachten en had je verder een fijn leven.

Als een berggeit naar boven

Coba is een oude Mayastad middenin de Mexicaanse Jungle. Deze stad is ouder dan Chichen Itza en de ruïnes zijn minder goed bewaard gebleven dan die in Chichen Itza. Er is hier een hele hoge piramide die je nog mag beklimmen. De traptreden zijn voor een groot gedeelte afgebrokkeld en het enige waar je je aan vast kunt pakken is een groot touw dat  los op de piramide ligt. Ik heb enorme hoogtevrees, maar wilde perse de piramide van Coba beklimmen, een kans die je waarschijnlijk maar één keer krijgt. Als een volleerd berggeit klom ik omhoog, binnen een paar minuten was ik boven.

Het uitzicht was prachtig. Ik durfde alleen niet bij de rand te komen, ik ben strak tegen de kleine tempel bovenop de piramide gaan zitten en was misselijk van het idee dat ik ook weer naar beneden moest. We hebben een tijdje boven gezeten, ik heb wat foto’s van Mark gemaakt en toen was het zo ver….. we gingen weer naar beneden. Maar ik durfde niet. Het angstzweet brak me uit toen ik die half kapotte treden en de enorme afstand naar beneden zag. Helaas moesten we wel naar beneden, de zon ging bijna onder.

Mark heeft me trede voor trede naar beneden geholpen. Hij stond achter me en vertelde van elke trede of die hoog of laag was, en of het een goede trede of een kapotte trede was. De tranen stroomden over mijn wangen en het zweet gutste van m’n lijf, ik was zo bang! Ik schaamde me dood. Na ongeveer een uur stonden we, gelukkig, weer beneden en hebben we de rest van Coba bekeken.

Primitieve vuurtoren

Een derde mooie Maya stad waar we geweest zijn was Tulum. Deze ruïnes liggen aan zee en hebben een hoog Bounty gehalte met de witte stranden en wuivende palmbomen. Op een klif staat een Maya vuurtoren. In de muren zitten gaten en in het gebouw werd een groot vuur aangestoken waardoor het licht door de gaten in de muren naar buiten scheen. Zo wisten schepen waar ze langs moesten varen. In Tulum leven veel leguanen en ze vinden het heerlijk om lekker te zonnen op de warme stenen. Sommige zijn erg nieuwsgierig: Mark had een ontmoeting met een leguaan die steeds dichterbij kwam en uiteindelijk bijna zijn neus aanraakte.

I’m from Siberia, brrrr cold

Steeds meer Russen vinden hun weg naar Mexico, naast de traditionele groepen Amerikaanse toeristen. De Russen kiezen vooral voor de super de luxe All Inclusive vakanties in de grote hotels, maar ook in ons bescheiden 3 sterren hotel waren er een aantal. Mijn moeder, sinds vier jaar weduwe, had voldoende sjans van Russische hotelgasten maar haar favoriet stak met nek en schouders boven de andere Russen uit.

Hij was lang, mager en had een veels te kleine (of een te goed gevulde) jaren tachtig zwembroek aan. Hij sprak zowaar een paar woorden Engels: “I’m from Siberia, brrrr cold” en “ticket to fly, ticket to fly” (zijn favoriete cocktail, ook om 10.00 uur ’s ochtends) behoorden tot zijn vocabulaire. Uiteindelijk is het niets geworden tussen m’n moeder en de Rus, ze is nog steeds single.

Bounty gevoel

De drie weken Mexico waren heerlijk. Het was fijn om op één plaats te zitten en je koffer te kunnen uitpakken, bij de reizen die Mark en ik samen maken blijven we vaak maar één of twee nachten op dezelfde plaats. We hadden één vaste plek en op rijafstand was er genoeg te zien, vooral de Maya steden vonden we prachtig. Het schiereiland Yucatan in Mexico gaf ons echt dat bounty gevoel en dat was een enorme luxe in November. Met kerst waren we nog steeds lekker bruin :-)