Tagarchief: dansende derwisjen

Göreme: afgelaste ballonvlucht en toch nog Derwisjen?

Door: Mandy
In: Turkije
Muurschilderingen in openluchtmuseum Göreme
Mandy en Mark in openluchtmuseum Göreme
Doe alsof je thuis bent
Uitgehakte rotsen in openluchtmuseum Göreme
Uitzicht over openluchtmuseum Göreme
Dansende Derwisjen in Göreme

’s Ochtends ging de wekker om 04.10 uur. Super slecht geslapen omdat ik zo bang was om me te verslapen (dus ik was om 03.30 klaarwakker) en omdat het onweerde. Vandaag was dé dag! We gingen in de luchtballon!!!!!!!!!!!

Om 04.50 uur werden we opgehaald door een busje van Kapadokya balloons. We werden naar hun kantoor gereden en onderweg zagen we overal busjes in het donker rijden die andere toeristen ophaalden voor hun ballontocht.

Oranje vlaggetje

In het kantoor was het super druk, tientallen (vooral Amerikanen en Chinezen) en met z’n allen aan het ontbijt. Ondertussen wachtten we in spanning tot we eindelijk zouden vertrekken. Dat moment kwam steeds maar niet, de wind waaide te hard en alle ballonvaartorganisaties moesten wachten of de ballonvaart door zou gaan, of dat deze afgelast zou worden.

Er wordt gewerkt met een vlaggetjes systeem: als het vlaggetje groen is kan de ballonvaart doorgaan, is deze oranje dan moet iedere organisatie wachten en is het vlaggetje rood dan wordt de ballonvaart afgelast. Bij ons was het vlaggetje oranje en moest er gewacht worden tot deze van kleur zou veranderen.

Nieuwe ballonvaart regelen

Uiteindelijk gebeurde dat pas om 06.45 en helaas werd de ballontocht afgelast. We waren erg teleurgesteld, vooral toen ze zeiden dat ze voor de volgende dag geen plaats meer hadden. We werden teruggebracht naar het hotel en het eerste wat we daar hebben gedaan is elke ballonvaartorganisatie in Göreme bellen en bestoken met mailtjes om te kijken of er voor de volgende dag nog ergens plaats was.

We zouden eigenlijk naar Ankara gaan, maar besloten een dag langer te blijven. Het hotel zat vol dus we moesten ook nog gauw een ander hotel zoeken. Na tientallen mailtjes en telefoontjes kwam het verlossende bericht: één organisatie had nog plaats! Weliswaar niet de luxe tocht die we eerder geboekt hadden (met minder personen in een mand én langer in de lucht) maar ER WAS NOG PLAATS! We hebben een paar uurtjes geslapen en zijn daarna weer op pad gegaan.

Prachtige muurschilderingen

In Göreme heb je een groot openluchtmuseum met grotwoningen en grotkerken. Heel indrukwekkend. Ook hier weer veel Chinezen en Amerikanen. Eén Amerikaanse dame was niet echt oude bouwwerken gewend: ik hoorde haar aan de gids vragen of de splinternieuwe trap met mooie glimmende leuningen ook zou oud was als de grotwoningen. Nee dus.

De kerken in het openluchtmuseum van Göreme zijn de mooiste die we hebben gezien in Cappadocië. De muurschilderingen zijn hier prachtig hersteld en enorm indrukwekkend. Helaas is het er wel erg druk en is het dringen en in de rij staan om de kerken binnen te komen. Doordat we in Selime al een Cappadocië museumkaart hadden gekocht hoefden we niet in de rij te staan voor een toegangskaartje en dat scheelde zeker een half uur. Als je door Cappadocië gaat trekken dan raad ik je de museumkaart zeker aan.

Dansende Derwisjen in een grot

We zijn de hele middag in het openluchtmuseum geweest. We hebben nog door Göreme zelf gewandeld en zijn ’s avonds naar een bijzondere voorstelling geweest van de Dansende Derwisjen! In Konya ging de voorstelling helaas niet door vanwege de regen maar in Göreme dansten de Derwisjen in een grot dus daar was slecht weer geen probleem!

De Derwisjen bestaan uit muzikanten en dansers. De muzikanten zingen en spelen op traditionele instrumenten. De dansers beginnen hun optreden met bidden en heel langzaamaan beginnen ze uiteindelijk rond te draaien. Ze heffen hun handen in de lucht, leggen hun hoofd op de schouder en draaien rond op de maat van de muziek. Elk liedje wordt afgesloten met een uitgebreid naar elkaar groeten en buigen en natuurlijk naar Allah. Het meest indrukwekkende moment is als uiteindelijk alle Derwisjen in koor beginnen te zingen. Prachtig.

Na de voorstelling zijn we lekker gaan eten en daarna gauw gaan slapen want de wekker zou de volgende ochtend voor de tweede keer om 04.10 uur gaan.

Konya: de oorsprong van de Dansende Derwisjen

Door: Mandy
In: Turkije

De volgende stop was Konya. Dat betekende een paar uur door de binnenlanden van Turkije rijden. Het was een prachtige tocht waarbij de reis vooral omhoog ging. Tijdens de rit hadden we een paar flinke stortbuien, waardoor de weg heel glad werd en we stapvoets moesten rijden.

Onderweg kwamen we kleine bergdorpjes tegen en herders met hun vee. De stallen voor de beesten werden provisorisch van blauw plastic en een paar hooibalen gemaakt. De dorpjes hadden een watertoren of waterbekken en in het midden blinkt de moskee met een zinken dak.

Rondjes draaien voor God

De wc’s onderweg waren dun gezaaid dus uiteindelijk zijn we maar ergens langs de weg gestopt. Zo te ruiken was ik niet de eerste die deze plasplaats had gevonden en aan de keutels te zien maakte ook het vee er gebruik van. Mark ging op de uitkijk staan want ondanks dat dit het meest beschutte plekje in kilometers was, echt onzichtbaar was ik niet.

We vervolgden onze weg en na een rit van ongeveer vier uur arriveerden we in Konya. Konya staat bekend als de stad van de Dansende Derwisjen, een groep monniken die vooral bekend staat om hun traditionele dans waarbij ze rondjes draaien om in contact met God te komen.

Onvriendelijk

We verbleven in een super goedkoop hotel (€26) dat het “deluxe hotel” heette. De eigenaar was onvriendelijk. Hij had een baard en sprak alleen tegen Mark. Ook als ik iets vroeg gaf hij antwoord aan Mark, hij keurde me geen blik waardig. Dat deed hij ook bij het stel dat daarna incheckte.

In Konya zagen we voor het eerst sinds Bursa weer vrouwen in gewaden waarbij alles bedekt was, behalve de ogen. Ik vind dat zo’n nare aanblik!

Veel mensen met jeuk

In Konya staat de tombe van Mevlana, de geestelijk leider van de Dansende Derwisjen. Deze tombe was erg indrukwekkend. Het was niet alleen de tombe van Mevlana, er lagen nog veel meer mensen. De kist van Mevlana was veruit het grootste en lag in een rijkgedecoreerde nis. Over zijn kist lag een gigantisch kleed dat met goud- en zilverdraad geborduurd was.

De gelovigen die zijn kist bezochten hieven hun handen in de lucht en bleven minuten lang gebeden prevelen. Ook wreven ze over hun gezichten. Dat hebben we later weer gezien bij een andere tombe en bij de Dansende Derwisjen. Geen idee waarom iedereen dit deed, ik dacht eerst dat ze gewoon jeuk hadden maar toen tientallen mensen over hun gezicht aan het wrijven waren voor die tombe was het er óf heel stoffig of het is iets anders :-)

Geen Dansende Derwisjen

Tegenwoordig is de Mevlana tombe onderdeel van een museum over hem en de orde van de Dansende Derwisjen. Rondom de tombe staat het voormalig klooster en krijg je een idee van het leven en de gebruiksvoorwerpen van de Dansende Derwisjen.

Naast het museum staat een gigantische moskee. Uiteraard hebben we deze ook bezocht. Daarnaast zijn we naar een ander gedeelte van Konya gereden waar een eeuwenoude moskee stond, tezamen met een marmeren tombe. Rondom de moskee stonden verschillende madrassa’s (Islamitische scholen) die nu in gebruik zijn als musea. Wij zijn in de Karatay Madrasa geweest, waar prachtig keramiek en tegels tentoongesteld stonden.

’s Avonds zouden we naar een voorstelling van de Dansende Derwisjen gaan. Dagelijks om 21.00 uur wordt de religieuze ceremonie op het plein voor de grote moskee en de tombe van Mevlana uitgevoerd. Helaas wordt dit met regen afgelast en stroomde het van de regen tijdens ons bezoek. Het plein is nogal glad en dat lijkt me erg lastig met al dat rondjes draaien.

We waren hevig teleurgesteld dat dé reden dat we naar Konya waren gereisd niet doorging en dat we nu niet de Dansende Derwisjen zouden zien. Gelukkig hebben we ze later in onze reis alsnog gezien, maar daarover later meer!