Dalyan is een relatief kleine toeristische plaats in het zuidwesten van Turkije. In tegenstelling tot Bodrum, Antalya, enzovoort, ligt Dalyan niet aan zee maar aan een rivier. De ideale manier om je hier te verplaatsen is dan ook per boot en niet per auto.

We waren blij dat we Marmaris konden verlaten en zijn vroeg vertrokken naar Dalyan. We reden via een prachtige route door de bossen en de bergen en onderweg waren er mannen en vrouwen aan het oogsten op het land. Van een soort riet werden tipi’s gebouwd en die stonden overal. Geen idee welk gewas het was.

Dure was

Toen we eindelijk in Dalyan aankwamen, gingen we eerst op zoek naar een wasserette. We hadden voor het laatst in Istanbul gewassen en met het heerlijke weer verbruikt Mark meerdere shirts per dag. We delen een koffer en hebben dus niet oneindig veel kleren mee dus we moeten regelmatig de was laten doen.

Laten doen, want in Turkije hebben we nergens een wasserette gezien waar je zelf de was in de wasmachine kunt doen. Je brengt je was, die wordt verdeeld over wasmanden (wit, kleur, fijne was) en aan de hand van het aantal wasmanden wordt de prijs berekend. Aan het einde van de dag kun je het schone wasgoed weer ophalen. Goedkoop is het niet, we waren steeds 20 tot 40 euro kwijt.

Vogels spotten

Toen dat eenmaal was geregeld zijn we op zoek gegaan naar een boot om mee naar de thermale- en modderbaden te varen. Er zijn langs de rivier meerdere thermale baden en deze was het verst weg. Volgens de reisgids moest deze het rustigst zijn. Na wat onderhandelen over de prijs konden we vertrekken en hadden we een privéboot. De schipper voer ons een half uur stroomopwaarts over de rivier en wees de vogels die we onderweg tegenkwamen aan. Dat waren er maar drie.

Toen we bij de baden aankwamen, schrokken we. Er lagen zeker vijftien grote boten en het zag zwart van de mensen. Het bad zat vol met Russen en Nederlanders die daar met een excursieboot gekomen waren. Ik vond het allemaal maar smerig: iedereen zit in dezelfde modderpoel en het wordt niet gezuiverd. Net een stel varkens. Gelukkig ging iedereen weer gauw in de boot terug en hadden we het complex voor onszelf.

Rotte eieren

Ik wilde niet meer in de modderpoel dus ging Mark alleen en maakte ik de foto’s. Hij had zich helemaal ingesmeerd met de modder en liet het toen drogen aan de buitenlucht. Zijn huid was lekker zacht nadat hij het had afgespoeld en toen zijn we nog in het gewone thermale zwembad geweest. Dat was binnen en daar zat het vol met oude Turkse mannetjes.

De vrouwen (in regenkleding met hoofddoek) gingen buiten. Op dat tijdstip was het echter gewoon gemengd baden dus ik sprong er gezellig tussen :-) Het bad stonk naar rotte eieren en zou tegen allerlei ziektes werken. Toen we klaar waren met baden bracht de schipper ons weer terug naar Dalyan.

Uitgehakte tempels

Omdat we nog een uur in de wind stonken (naar de rotte eieren) hebben we ons pension opgezocht en uitgebreid gedoucht. Inzepen hielp niets, ook niet twee keer, ik bleef de geur ruiken. Gelukkig had ik nog een scrubpot en na flink scrubben rook ik eindelijk weer normaal. Gauw aangekleed want er stond nog meer op het programma!

In Dalyan zijn prachtige tempels in de rotswand gehakt. We zijn hier naartoe gewandeld en hebben ze uitgebreid bewondert. Dat mensen zo lang geleden al, met gevaar voor eigen leven, de rotswand hebben beklommen om daar een tempel uit te hakken. Wat een idee!

Schildpaddenstrand

We hebben nog een beetje rondgewandeld en zijn naar de moskee geweest en toen was het tijd om naar het schildpaddenstrand te rijden. Het Iztuzu strand, zoals het schildpaddenstrand eigenlijk heet, staat bekend om de grote Caretta Caretta schildpad die hier haar eieren legt. Het strand is beschermd en tussen de badgasten staan kooien om de eitjes te beschermen. ’s Nachts is het strand verboden te betreden. Het water is hier heerlijk helder en ik heb even gezwommen.

’s Avonds hebben we de was opgehaald (whoehoe schone kleren!) en zijn we uit eten geweest in een restaurant dat overal werd aanbevolen: restaurant Limon. Het restaurant had een Griekse, Nederlandssprekende eigenaar en een Turkse eigenaresse en ik heb echte Griekse moussaka gegeten. Het restaurant zat helemaal vol en de vrouw kookte en de man nam alle bestellingen op en bracht deze rond. Hij rende z’n longen uit zijn lijf en was erg gelukkig toen de hultroepen kwamen. We kennen het gevoel ;)

We vonden Dalyan een hartstikke leuke plaats. Het is klein en onderscheid zich door zijn ligging aan de rivier. Er is genoeg te zien en ook als je naar het strand wilt, ben je daar binnen een kwartier. Er staan geen enorme flats en hotels en heeft nog een gemoedelijke sfeer. Wij vinden het een aanrader!