Wat een heerlijke dag hebben we gehad! Na twee dagen in ons prachtige huis te hebben doorgebracht met werken en de reisplanning bijwerken, zijn we zaterdag de binnenlanden ingetrokken.

Bij Gran Canaria denk je vast aan zon, zee en strand en aan kreeftige Engelsen, gaten gravende Duitsers, overwinterende bejaarden en feestende leernichten. Zo dachten wij er in elk geval wel over, maar in het binnenland vonden wij een heel andere kant van Gran Canaria. Het is er bergachtig met een schitterende natuur.

Wonen in grotten

Onze eerste stop was Artenara, het hoogstgelegen dorpje van het eiland. Het is een prachtig dorp met witte huizen en een klein plein met een kerkje, een barretje en een restaurant. In de kerk lag Jezus opgebaard in een glazen kist, inclusief doornenkroon en wonden. Daarna moesten we een stukje de heuvel opwandelen voor een grotkerk.

In Gran Canaria woonden, en wonen nog steeds, mensen in grotten en werden dus ook kerken in grotten gebouwd. Het was een stijl stuk en Mark had flink last van astma. We moesten dus onderweg een paar keer stoppen om van het uitzicht te genieten ;-)

Het kerkje was afgesloten met een grote ijzeren deur en van binnen lagen er tientallen prachtige bloemen. Verder was er niet heel veel te zien dus liepen we de heuvel weer af om op het pleintje heerlijke Canarische tapas te gaan eten.

Zicht van een paar meter

De volgende bestemming was Cruz de Tejeda, een kruis op een berg. Onderweg was het erg mistig maar toen we bij de parkeerplaats van het kruis aankwamen, konden we nog redelijk zien. De parkeerplaats stond vol en aan de souvenirwinkeltjes te zien is dit een populaire excursie. Je schijnt hier een prachtig uitzicht te hebben. Schijnt, want wij hebben niets gezien.

Er stond een bordje dat naar het kruis zou leiden, maar wij zijn vast ergens verkeerd gelopen want we kwamen op een zandpad uit dat naar beneden liep. Daar hebben we een heel stuk over gelopen maar onderweg kwamen we niets of niemand tegen, wat we erg vreemd vonden gezien de drukte op de parkeerplaats boven. We liepen en we liepen en het werd steeds mistiger… We konden niet meer dan een paar meter zien.

Pas op voor naalden

Wel kwamen we een heleboel cactussen tegen. Met roze bolletjes erop. Die leken heel erg op het fruit dat we in de winkel hadden gekocht. Nou is eten uit de natuur natuurlijk hartstikke hip, maar ik durf het nooit. Ik vind het vies en er zitten beestjes aan. Ook hier waren een heleboel beestjes, maar ik zag een mooie boven op de cactus die er prachtig en onaangetast uit zag.

Met een beetje moeite kreeg ik hem van de cactus zonder me te prikken aan de naalden. Maar hoe maak je hem nu open…. Gelukkig was daar Mark, de redder in nood, en zou die de vrucht wel pellen. Hij pelde een baan van de vrucht af (als bij een mandarijn) en begon te schreeuwen dat hij allemaal naalden in zijn handen had. Zijn hele hand zat vol. Maar er was nu wel ruimte voor mij om te eten. Ik nam een hap en kauwde en…….. Auw!

Mijn hele mond en lippen zaten vol met naalden. Shit. Dat deed hartstikke pijn.

Geen kruis meer gezien

Hoe moest ik ze er nou uithalen? Mark was ondertussen al minuten lang bezig de naalden uit zijn handen te halen, maar ik kon de mijne niet zien en had natuurlijk ook geen spiegel bij me. Op de tast dan maar… Shit dan druk je ze er alleen maar verder in omdat je het niet kunt zien. Maar terug naar de auto dan.

Het hele kruis hebben we niet gezien en volgens mij zijn we ook totaal verkeerd gelopen. Mochten we het kruis wel hebben gevonden hadden we er nog niet veel aan gehad want het was super mistig. Eenmaal terug bij de auto hebben we rustig alle naalden stuk voor stuk uit ons lichaam getrokken.

Genieten vanaf het hoogste punt

Na Cruz de Tejeda, en nadat we eindelijk alle naalden kwijt waren, besloten we naar de Pico de las Nieves te rijden. Dat is met 1949 meter het hoogste punt van Gran Canaria. Het was een half uur rijden en de mist werd steeds dichter. We zagen nog maar een meter en moesten erg voorzichtig rijden. We reden hoger en hoger en een paar meter voor de parkeerplaats trok ineens de mist op. Het was zonnig! We parkeerden de auto en het uitzicht dat we toen zagen is met geen pen te beschrijven….

Je zag een gigantisch gedeelte van het eiland met bergen en bomen maar vooral heel veel wolken. En die wolken, waar we eerder doorheen reden, bewogen. Het ene moment ging er iets (een boom, een rots, een berg) schuil achter een wolk, en het volgende moment kon je het weer zien en werd er weer iets anders door het wolkendek bedekt. We hebben hier een uur gestaan en genoten van het uitzicht. We vertrokken toen er een bus vol met Poolse toeristen met allemaal hetzelfde autoshirt en sokken in de sandalen arriveerde.

Gamba’s opscheppen

Het bleek al best laat te zijn en we moesten nog anderhalf uur terugrijden. We besloten naar ons landhuis te gaan en stopten onderweg bij de Lidl voor een paar boodschappen. Ik werd helemaal gelukkig van de vriezer! Er lagen namelijk een stuk of 8 bakken met verschillende zeevruchten die je in een zak kon scheppen! In Nederland scheppen we snoep, in Gran Canaria schep je gamba’s. Uiteraard hebben we een grote zak vol gamba’s meegenomen.

Eenmaal “thuis” deed Mark het eten in de magnetron en ben ik met een grote klap in slaap gevallen. Wat een prachtige dag!

Benieuwd naar het zuiden van Gran Canaria? Lees ons hele verhaal!