Poging twee voor de ballonvaart. De wekker ging en het weer zag er (voor zover je dat kunt zien in het donker) veel beter uit dan gisteren. De lucht was bijna wolkeloos en we konden de sterren zien schitteren. Het was ijskoud en ik heb alle, enigszins warme kleren die ik bij me had, over elkaar aangetrokken. Mijn dichte schoenen zaten al ruim vier weken in de koffer speciaal voor dit doel. Het was eindelijk zover!
Magisch donker landschap
We werden opgehaald, maar in plaats van dat we nu naar een kantoor werden gebracht, werden we rechtstreeks naar het veld gebracht waar de ballonnen werden opgelaten. Daar waren honderden mannen bezig om alle ballonnen van alle organisaties met warme lucht te laten vollopen. Ondertussen begon de lucht iets lichter te worden. Iedereen had dikke jassen aan want het was zeker rond het vriespunt. De ballonnen worden eerst met een soort grote ventilator vol geblazen en als ze vol genoeg zijn wordt de ballon verder gevuld met brandend gas. Het moment dat je het eerste licht ziet van die oplichtende ballon in dat donkere landschap is magisch.
Een droom die uitkwam
Steeds meer luchtballonnen werden verlicht en de eerste kwam rechtovereind te staan. Zo! Wat zijn die ballonnen gigantisch, veel groter dan ik had verwacht. Ook onze ballon was gauw klaar. We mochten in het mandje klimmen, samen met 18 anderen en ik had een plaatsje onder de brander bemachtigd, dus de hele tocht heb ik het niet koud gehad! De ballon werd verder klaar gemaakt en we kregen een paar veiligheidsinstructies. De ballon heeft een piloot en een copiloot, net als in een vliegtuig. De ballon zat stevig vast een aan terreinwagen en toen die werd losgemaakt stegen we direct op. We stegen vrij snel op, maar het voelde heel langzaam en rustig. De ballon ging hoger en hoger en om ons heen stegen ook andere luchtballonnen op, terwijl andere op de grond nog niet helemaal klaar waren. Het was geweldig. Ik kan nu niet het gevoel beschrijven van intens geluk dat ik in die luchtballon had. Het was een droom die uitkwam.
Teveel van het goede
Meer en meer ballonnen gingen de lucht in en het werd steeds lichter. We zaten vrij hoog toen hét moment daar was: de zonsopgang. De zon kwam op boven de bergen en de rotsen onder ons werden ineens verlicht. De rotsen hadden prachtige kleuren: rood, roze, geel, wit en het uitzicht vanuit de mand van de ballon was overweldigend. Het landschap van Göreme met de opkomende zon en tientallen ballonnen in allemaal felle kleuren is een beeld dat ik nooit meer zal vergeten. De ballon vloog hoger en lager. Zo laag dat we door de vallei vlogen en we uit moesten kijken dat we de fairy chimneys (aardpiramides) niet zouden raken. Het hoogste punt was 1000 meter. Dat vond ik toch wel eng, terwijl het natuurlijk niet uitmaakt of je van 500 meter naar beneden valt of van 1000 meter. Toch was dat een beetje teveel van het goede. We zijn ruim een uur in de lucht gebleven, voordat we gingen dalen en landen. De landing ging heel rustig en er stonden al mensen klaar om de mand te pakken en het laatste stukje op de grond te drukken. We klommen eruit en kregen (alcoholvrije) champagne.
Sfeervideo ballonvaart over Cappadocië
Dit is de video die we hebben gemaakt van onze ballonvaart over Cappadocië.
Moe, maar voldaan
Na deze bijzondere ervaring hebben we de tas ingepakt en moesten we 700 kilometer rijden naar het vliegveld in Istanbul. Onze maand rondreizen was veels te snel voorbij gegaan. We hadden een hotel bij het vliegveld geboekt en na een lange rit met een paar files kwamen we moe aan in het hotel.
We zijn lekker in bad gegaan en hebben roomservice besteld. Het was een fantastische maand rondreizen door het prachtige Macedonië en Turkije.
