Tagarchief: autorijden

Rondreis West-Amerika met de auto, een hele belevenis

Door: Mark

West-Amerika met de mooie Nationale Parken stond al een hele tijd hoog op ons verlanglijstje. Toen Mandy een bijzonder lage prijs vond voor een reis naar het westen van Amerika hoefden we dan ook niet lang na te denken. We boekten direct en binnen een week gingen we die kant op!

Veel geld over voor reizen hadden we in die tijd niet. Ik was nog maar net begonnen met mijn eigen bedrijf en Mandy werkte nog bij de vrienden van de belastingdienst op de klantenservice. Allemaal geen vetpot, maar hé, we hadden wel mooi goedkoop een reisje gescoord. Maar nu?

Via booking.com konden we goedkope motels vinden, dus dat was snel geregeld. En ook een auto huren in Amerika is prima te doen. Je krijgt in ieder geval veel meer waar voor je geld. Kleine huurauto’s kennen ze gelukkig niet! :D

Hortend en stotend op weg

Waar ik alleen even geen rekening mee had gehouden is dat het een automaat was. Oja, het land waar ze geen fan zijn van versnellingen. Ik had nog nooit in een automaat gereden en moest er even aan wennen. En of dat wennen was… ik moest eerst fatsoenlijk de parkeerplaats afkomen. Gas geven, dat lukt. En remmen, dat lukt iets te goed. Mandy vloog bijna door de voorruit. Okee, deze rem was iets gevoeliger dan mijn Twingootje.

Pedalen in een automaat auto — Een automaat is eventjes wennen

Kan gebeuren, ik gaf weer gas en we kwamen aan bij het loket van verhuurder. Met weer een grote boem kwamen we tot stilstand. Mandy schaamde zich ondertussen steeds meer en ik maakte ook nog heel stom de opmerking of er iets mis was met de auto. De loketman keek me raar aan zei dat ik gewoon gas moest geven en remmen. Okee…

Ook de snelweg was even anders

Al snel kwamen we op de snelweg en het remmen ging me ook inmiddels al een stuk beter af. Met een gangetje van 120 km/u reden we op de snelweg op de middenbaan, want mij was het principe van “keep your lane” geleerd, waarbij je niet steeds zoveel mogelijk naar rechts hoeft te gaan, maar gewoon in de baan blijft waar je rijdt.

Helemaal prima, lekker relaxed rijden zonder je al te druk te hoeven maken om ander verkeer. We rijden dus lekker door en ineens word ik van links en rechts ingehaald door grote Amerikaans vrachtwagens. Wat gebeurd hier?!

Road Train op de snelweg in Amerika — Je ziet veel echte grote Amerikaanse trucks op de wegen

En weer komen er vrachtwagens en andere auto’s van beide kanten voorbij. Al snel werd het ons duidelijk dat je in van elke kant kunt inhalen én dat vrachtwagens geen snelheidsbeperking hebben. Wat een land!

Tanken ging niet zoals ik gewend was

De volgende dag was het ook tijd om te tanken. Ik parkeer de auto bij de benzinepomp, open de benzineklep, pak de slang en pompen maar. Maar er gebeurde niks. Ik kijk nog eens goed naar de benzinepomp en zie niks bijzonders. Het lijkt op onze pompen, dus waarom gebeurd er niks? Ik probeer het nog eens, maar weer niks.

Moet je misschien eerst je pasje gebruiken? Nee, dat zie ik ook nergens. Ik vraag de persoon bij de pomp naast me hoe het hier werkt. Hij legt me uit dat je eerst naar de kassa binnen moet, daar een bedrag betalen voor hoeveel je denkt te gaan tanken, en vervolgens kun je dan gaan tanken.

Man met geld in de hand pakt een benzineslang — Cash geld is in Amerika wat gebruikelijker bij het tanken

Als je dan nog geld over hebt en je tank is vol, dan kun je dit binnen weer ophalen. Ik had nog niet echt een idee van hoeveel brandstof erin zou moeten en hoeveel dit zou gaan kosten, dus ik had natuurlijk veel teveel gegeven. Gevalletje van overschatting.

Of mij wel even aan de regels wil houden

Maar goed, dit was ook weer gelukt en we hebben weer wat geleerd. We gingen weer verder met onze rondreis en kwamen op een gegeven moment bij een afslag naar een stad. Ik sta netjes te wachten voor het rode licht bij het kruispunt om naar rechts te gaan. Achter me begint iemand te toeteren. Ik snap het weer eens niet en blijf maar staan. Het licht springt op groen en ik ga naar rechts.

Verkeerslichten op de Highway 1 in Santa Barbara, Californië — Ook weer even wennen aan de stoplichten

Bij het volgende kruispunt moet ik rechtdoor, maar het is rood. Dus ik wacht. Ik zie dat het ook rood voor rechtsaf is, maar zie tot mijn verbazing dat iedereen gewoon door rood gaat. Aha! Dat blijkt dus te mogen en daarom werd er eerder naar mij getoeterd. En dat was niet het laatste toeterincident.

Eenmaal in de stad komen we op kruispunten zonder stoplichten. Ik sta te wachten en wil netjes iedereen van rechts voor laten gaan, zoals het hoort. Weer verkeerd gedacht! Al snel wordt er weer getoeterd, want ik doe het weer eens verkeerd.

Nou blijkt het hier zo te zijn dat degene die als eerst bij een kruispunt aankomt voorrang heeft op anderen. Je moet wel stoppen, maar je mag daarna gewoon weer verder rijden. Daarna is de eerstvolgende weer aan de beurt en zo gaat dat door. Net zoals bij de slager: “wie is er nu aan de beurt?”. Het blijft toch een bijzonder land om in te rijden.

De rest van onze reis ging voorspoedig en na dus een paar eerste leermomenten hebben we genoten van de natuur en de dorpen en steden in West-Amerika. Het hele land is ingericht op auto’s. Kijk er niet raar van op als je in een ogenschijnlijk klein dorpje een 4-baans weg vindt. Ook de 8-baans snelweg alleen al voor de toegang tot Disneyworld was erg apart.

Autohuur voor Amerika

Ik raad je aan om een rondreis met de auto door West-Amerika te maken! Via Easyterra.nl kun je makkelijk een auto huren voor Amerika. Je vindt hier altijd de goedkoopste verhuurder en betaalt geen reserveringskosten.

Bixby Creek Bridge op de Highway 1 in Amerika — Ga met je auto over de Highway 1 en geniet van dit prachtige uitzicht

Autorijden in Mexico: katapult drempels en fietsers op de snelweg

Door: Mark

In: Mexico

Op onze reizen rijden we altijd zelf naar alle bezienswaardigheden toe in plaats van via georganiseerde uitstapjes. Zo hebben we alle tijd om alles op ons gemak te kunnen bekijken. In Mexico gingen we dus ook weer een auto huren.

Uitgelachen om een 4×4

Van te voren had Mandy een 4×4 wagen uitgekozen, omdat de wegen buiten de toeristische plaatsen natuurlijk vol met gaten en kuilen zaten in onze beleving. Daar hadden we zeker een robuuste en krachtige auto voor nodig.

Eenmaal aangekomen bij onze autoverhuurder bleken ze helemaal geen 4×4 wagen te hebben. Maar deze hadden we toch besteld? De verhuurder vroeg ons waar we in vredesnaam een 4×4 voor nodig hadden. Nou, voor als we naar de bezienswaardigheden zouden rijden. Hij keek ons wat verbaasd aan en verzekerde ons dat de wegen uitstekend in orde waren in Mexico. Toen we eenmaal de weg opgingen bleek dit ook het geval te zijn.

Met 120 km/u over de drempel

Al snel maakten we kennis met één van de vele topes, Mexicaanse drempels waar je absoluut niet te hard overheen moet rijden. Ze lijken onschuldig, maar als je een beetje teveel vaart maakt zit je met je hoofd tegen het plafond. Ze worden ook niet altijd aangegeven en verschijnen soms ineens spontaan op de snelweg. Altijd fijn als je hier met 120 km/u overheen dendert.

Wegwerkzaamheden worden afgeschermd met allerlei gekleurde verjaardagsvlaggetjes en altijd iemand die vooraan staat te zwaaien met een vlaggetje. Het is een vrolijke boel. Dat geldt ook voor de verlichting op sommige auto’s en vrachtwagens. Van boven naar onder en van voor naar achter zaten sommige wagens vol met de meest creatieve lichtjes. De kerstmis Coca Cola truck was er niks bij.

Snelweg voor fietsers

Op de snelweg stond een bord met verboden voor fietsers. Dat leek mij vrij logisch, waarom zou je daar een bord voor nodig hebben? Al snel werd duidelijk dat niet iedereen dit bord had gezien. Je moet niet raar opkijken als je op de snelweg fietsers tegenkomt die hout aan het sprokkelen zijn. Ze rijden gelukkig wel altijd aan de zijkant, maar het blijft raar om een fietser op de snelweg te zien.

Zin in een stukje konijn?

Ons werd verteld dat de Mexicanen geen rijles volgen. Alleen soms in Mexico stad. Ze kunnen gewoon een rijbewijs kopen en de weg op. Het verbaasde mij dan ook dat ze over het algemeen gewoon heel netjes rijden. Ik heb geen rare dingen meegemaakt, in tegenstelling tot Macedonië en Turkije.

Het enige rare waren misschien wel de momenten dat je weer eens voor een tope moest afremmen en er een dood konijn of ander beest op je raam werd geflikkerd. Of we misschien zin hadden in een vers gevangen (of aangereden, je weet het niet) stukje Bugs Bunny. Uhm.. nee, bedankt?

Conclusie

Autorijden in Mexico is een aanrader. De wegen zijn erg goed, de benzine is goedkoop en je bespaart heel veel geld als je zelf rijdt, in plaats van een (dure) georganiseerde busreis. Plus het feit dat je je eigen tijd kunt indelen, waarbij je bij een excursie soms niet eens alles te zien krijgt.

Autorijden in Turkije: vooral flink toeteren

Door: Mark

In: Turkije

Inmiddels heb ik de nodige kilometers gemaakt in Turkije. Van te voren vertelden diverse mensen dat het autorijden hier levensgevaarlijk moest zijn en iedereen op de weg een maniak is. Deels klopt dat ook wel. Nou was ik al het nodige gewend in Macedonië en we begonnen meteen goed in Istanbul.

Onze autoverhuurder moest vanaf het vliegveld terug naar zijn kantoor in Istanbul. Of hij moest rijden, vroeg hij. Geen probleem! Ik was wel benieuwd hoe het eraan toeging en dan kijk ik vanaf de zijlijn wel even toe. Uiteindelijk viel de rit naar zijn kantoor reuze mee en ik nam het stuur dan ook gerust over. Al snel had ik door dat het vooral een kwestie is van het recht van de sterkste. Als jij dat ene vrije gaatje niet pakt, dan doet een ander het wel. Zeker de taxi’s zijn daarin een meester.

Knipperlicht is overbodig

In Istanbul zelf heb ik niet veel gereden, omdat alle bezienswaardigheden vanaf ons hotel te lopen waren. Istanbul is groot en bij het verlaten van deze stad heb je ruim de tijd om te leren om maar zo dicht mogelijk op je voorganger te gaan rijden, anders probeert iemand anders zijn wagen ertussen te drukken. Dit bleek later in alle andere grotere steden van toepassing te zijn.

Evenals in Macedonië is het gebruik van een knipperlicht zeldzaam. Het is iets waar ik nog steeds niet aan kan wennen en me over kan opwinden. Als er voor de zoveelste keer weer een auto zomaar remt en afslaat of van links naar rechts over de weg slingert, om 2 sec eerder bij het stoplicht te zijn, dan kan ik enkele scheldwoorden niet onderdrukken. Er valt niet op te anticiperen en ik vertrouw inmiddels geen enkele auto meer.

Aanpassen aan het gedrag

Mijn eigen rijstijl wordt er ook door beïnvloed. Ik probeer ook de snelste baan (en het liefste vooraan) bij het stoplicht te pakken. En als iemand niet snel genoeg optrekt dan weet ik er wel links of rechts omheen te komen. Veel stoplichten tellen ook af naar het groene licht. Erg fijn, want je weet na een paar keer dat je bij nog 3 seconden te gaan al gas kunt geven. Dat weet de rest ook en als je niet al gas hebt gegeven, voordat het licht op groen springt, dan zit er wel een auto achterin de rij te toeteren dat ze moeten opschieten.

Belijningen op de weg worden niet geaccepteerd door de Turkse bestuurders. Als er 3 rijbanen beschikbaar zijn dan kun je er toch prima 4 van maken? Een doorgetrokken dubbele streep, die is toch bedoeld om midden overheen te rijden? En wat is nou rood? Rood betekent toch dat je kunt doorrijden als je niks ziet aankomen? En een auto heeft een toeter, dus reken maar dat ik die volop ga gebruiken, denken ze bijna allemaal.

De Turk en zijn toeter

De toeter heeft meerdere betekenissen. Dat kan zijn “je schiet niet op”, “ik wil er langs”, “ik heb haast”, “het is groen”, “loop niet op de weg”, “pas op kind/vrouw/man”, “hoi” of “ik vind toeteren gewoon leuk”. Ik weet het inmiddels niet meer. Zelf heb ik hem ook wel eens moeten gebruiken om iemand te waarschuwen dat ik er toch graag normaal langs wilde en niet via de vluchtstrook van de tegenoverliggende rijbaan, loslopende mensen op de weg waar ik in moest of iemand die niet opschiet bij het groene licht. Als het aan Mandy lag dan had ik hem al vaker gebruikt, die is iets opgefokter soms ;-)

Eindconclusie

Al met al gaat het rijden in Turkije gewoon prima. De horrorverhalen van tevoren vind ik persoonlijk wel meevallen. Je moet gewoon zelf heel goed opletten en er niet vanuit gaan dat iedereen zich netjes aan de regels houdt. De wegen zijn goed tot uitstekend (4 baans door de dorpen, heerlijk) en door zelf niet te afwachtend te rijden krijg je vanzelf de ruimte. Als je wat angstig bent of kunt worden met rijden, dan zou ik het afraden. Het is soms snel anticiperen op een situatie en je moet desondanks ten allen tijde goed blijven opletten op andere zaken.