Sneeuwstormen, autopech en oud en nieuw in Slovenië

Het is 2015! Voor iedereen een heel gelukkig nieuwjaar! Dat het een jaar mag worden waarin het je goed gaat, waarin je gelukkig bent, gezond en hopelijk ook een kaar met mooie reizen!

Wij hebben oud en nieuw gevierd aan het meer van Bled, in het zomerpaleis van Tito in Slovenië. Het is hier prachtig! Bled staat absoluut in mijn top tien mooiste plekken waar ik ooit ben geweest.

Ik wil al jaren graag naar Bled (zoals ik al jaren naar honderden plekken op de wereld wil!) en nu is het dan eindelijk zo ver. En het valt absoluut niet tegen!

165 km/u door de sneeuw

De rit hiernaartoe was wel wat minder. We hebben onze huurauto ingeleverd in Boedapest en zijn met de trein van Boedapest naar Salzburg gegaan. Dat kon rechtstreeks, echt ideaal! Elke twee uur gaat er een trein van Boedapest in Hongarije naar München in Duitsland.

Tussendoor stopt de trein onder andere in een paar steden in Hongarije, in Wenen, in Linz en dus in Salzburg. Dat is ideaal want tien januari vliegen we vanaf Salzburg naar Groningen. Ondanks de meters sneeuw reed de trein “gewoon” 165 kilometer per uur, nogal een verschil met de treinen in Nederland die bij de eerste waarschuwing van een vlokje sneeuw al niet meer rijden.

Vertraging door de sneeuwval

In Salzburg konden we direct van de trein overstappen in de bus die ons naar het vliegveld bracht waar we de nieuwe huurauto zouden ophalen. We hadden een Peugeot 3008 gehuurd, maar kregen een Opel Mokka. Dat is een prachtige auto en we waren super blij dat we een wat grotere auto hadden dan in Hongarije, omdat het heel hard sneeuwde.

We gingen op weg en konden maar 60 km/u op de snelweg rijden vanwege de sneeuw. Ik had nog nooit zoiets gezien (ik ben natuurlijk ook nog nooit op wintersport geweest). Er viel zoveel sneeuw dat de sporen die de auto’s maakten op de weg direct weer wit werden van nieuwe sneeuw. We moesten met normaal weer nog 2,5 uur rijden naar Slovenië, nu liep de tijd snel op. Maar goed dat gaf natuurlijk niets, we komen liever veilig aan dan dat we helemaal niet aankomen!

Weer autopech

Toen we honger kregen zijn we gestopt bij een wegrestaurant waar we heerlijke schnitzels kregen. De kokkin paneerde ze vers voor ons en we kregen beiden twee gigantische deurmatten, echt heerlijk! Ik heb flink lopen smullen. Toen we weer op weg gingen sneeuwde het nog steeds zoveel en het was spekglad. En ineens begon ons motorlampje te branden!

We zetten de auto langs de kant van de weg, want zo’n brandend lampje is nooit goed. Ik probeerde Sixt te bellen, maar kreeg op beide telefoonnummers die ik had gekregen geen gehoor. Shit! Weer een auto gehuurd bij Sixt en WEER pech. De vorige keer startte onze Hongaarse huurauto niet in Wenen en duurde het maar liefst vier uur voordat we hulp kregen. We hebben wel 100 keer gebeld en kregen of geen gehoor of we zouden worden teruggebeld (wat natuurlijk niet gebeurde). Waardeloos!

Natuurlijk schoot dit weer door mijn hoofd toen we langs de kant van de weg stonden terwijl de sneeuw maar bleef vallen. Gelukkig hadden we in het restaurant nog een flesje water gekocht. Toen ik eindelijk iemand aan de telefoon kreeg, was het eerste wat deze man zei: “als u weggesleept moet worden, komt u vannacht niet meer weg. Wij kunnen dan geen nieuwe auto voor u regelen. Door het weer kan het lang duren voor er een sleepdienst is.” Pure horror!

Drie uur later dan gepland

Ik werd erg boos en schrok me rot. Ik vertelde dat dit de tweede keer in minder dan twee weken tijd was dat we pech hadden met een auto van Sixt en dat ik niet weer van plan was om vier uur te wachten. Het was ijskoud en ik wilde daar niet langs de snelweg blijven staan.

Gelukkig mochten we toen doorrijden naar het dichtstbijzijnde verhuurkantoor, wat nog ongeveer een uur rijden van onze locatie vandaan was. Hij zorgde ervoor dat iemand daar onze auto kon inwisselen. Ik was eerst zo blij met onze mooie wagen, maar nu waren we doodsbang dat de auto er halverwege mee zou stoppen en we alsnog de nacht langs de snelweg moesten doorbrengen.

Zo snel als we konden in de sneeuw reden we door. De ruitensproeier was bevroren en deed het niet. Door de sneeuw, het zout en de viezigheid konden we amper door de ruiten zien. We deden zo min mogelijk in de auto aan (geen radio, geen stoelverwarming, navigatie van het stroom, enzovoort) om de auto zo min mogelijk te belasten. Geen idee of dat zin heeft, maar dit was alles wat we konden doen. We waren zo blij toen we bij het kantoor van Sixt aankwamen! De auto had het gered!

We moesten een kwartiertje wachten tot er iemand kwam om de auto om te wisselen. We kregen dezelfde auto, maar dan in het knalblauw mee. Hartstikke mooi! We zijn gauw verder gereden en de sneeuw werd tegen die tijd ook minder. Uiteindelijk kwamen we drie uur later dan gepland aan in Bled. Uitgeput zijn we gaan slapen!

 

Sleeën is niet alleen voor kinderen

Toen we gisteren wakker werden was de wereld helemaal wit! We slapen in het zomerpaleis van Tito en hadden gevraagd om een kamer bij het meer. Toen ik uit het raam keek, kon ik net de oever van het meer zien, maar meer ook niet. Het sneeuwde enorm! Super leuk!

Toen we naar buiten kwamen zat de hele auto onder de sneeuw. Er lag zo’n dik pak dat de sneeuwlaarzen die ik van Mark voor kerst heb gekregen te laag waren! Geweldig! We zijn naar de Lidl gereden en hebben heerlijke hapjes voor oud en nieuw gekocht. En een slee! Met een stuur! In Tsjechië, waar we kerst vierden, zag ik alle kinderen met zo’n slee en ik was eigenlijk best jaloers. In de Lidl konden we er eentje kopen whoehoe! Er stond alleen wel op dat er maar tot vijftig kilo op mag… En dat zijn Mark en ik bij lange na niet.

Zo blij als een kind glijdend door ons sneeuwparcours

We hebben de slee gisteren direct uitgetest en hij is geweldig. We hebben onze eigen sleebaan van een heuvel gemaakt. Mark ging op de slee zitten (hij is het zwaarste) en ik duwde hem door de muur van sneeuw van een heuvel af. Zo maakte we direct een mooie baan.

We hadden een bocht gemaakt in ons parcours, die later iets te scherp bleek te zijn. Elke keer vlogen we uit de bocht! We zijn wel twintig keer van de heuvel afgegaan met de geweldige slee. Op het laatst lukte het Mark om de bocht door te komen zonder van de slee af te vallen. Hij was zo trots! Helaas was hij zijn astmahijgje vergeten waardoor hij al snel geen adem meer kreeg. De heuvel af in de slee ging geweldig, maar de heuvel op was een flinke uitdaging en na een uur zijn we maar teruggelopen naar het hotel.

Met -14 graden foto’s maken

We hebben een heerlijke oudejaarsavond gehad. We hebben Downton Abbey gekeken en ons helemaal zat gegeten in de meest heerlijke hapjes. We hadden een kaarsje gekocht om onze hotel kamer een beetje op te leuken. Om twaalf uur hebben we onze fles champagne op het balkon ontkurkt en gekeken naar een prachtige vuurwerkshow.

Toen ik vanochtend om acht uur wakker werd en door de gordijnen naar buiten keek, zag ik een prachtige lucht! Wauw! Ik kon veel meer van het meer zien dan gisteren en ik zag de prachtige Maria Hemelvaartskerk op het eiland in het meer waar Bled bekend om staat.

Heel zachtjes heb ik mijn kleren aangetrokken, de camera gepakt en terwijl Mark nog heerlijk lag te slapen ben ik naar buiten gegaan. Het was ijskoud, -14 graden! Mijn voeten bleven heerlijk warm in mijn mooie laarsjes, maar mijn benen waren al snel ijskoud. Ik heb een prachtige wandeling rondom het meer gemaakt.

Roeiboten op het meer

Het meer lag erbij als in een sprookjesboek: de besneeuwde bomen, zwanen op het meer, het kerkje in de zon. De flarden mist die over het meer trokken en af en toe een klein wolkje. Bovenop een rots ligt het kasteel van Bled en rondom het meer liggen hoge bergtoppen die boven de bovengrens uitkomen. Ze zijn nu prachtig besneeuwd.

Ik was dolgelukkig. Het was nog heel stil omdat iedereen natuurlijk laat is gaan slapen en er nog bijna niemand op straat was. Ik had het rijk voor mij alleen en ik genoot volop! Wat jammer dat Mark dit niet kon zien! Na een uurtje werd iedereen langzaam wakker en kwamen de eerste bootjes op het meer.

Op het meer van Bled zijn geen gemotoriseerde bootjes toegestaan, alleen roeibootjes en toeristen worden in traditionele roeiboten, Pletna’s genaamd, naar het eilandje met de Maria Hemelvaartskerk gebracht. Dat gaan wij straks ook doen, als ik klaar ben met het schrijven van dit stukje.

Toen ik na 1,5 uur wandelen weer ijskoud terug kwam in het hotel heb ik Mark wakker gemaakt. Mark wordt altijd lastig wakker, maar toen ik tegen hem aan gingen liggen (hij was zo heerlijk warm en ik zo koud) was hij al gauw klaarwakker. We hebben heerlijk ontbeten en zijn nu klaar om naar buiten te gaan!