Mavrovo: gered door de man met de hamer

Vanaf Gostivar zijn we vroeg vertrokken en hebben we een prachtige route door het Mavrovo nationaal park gereden. Het Mavrovo nationaal park bestaat uit hoge bergen, diepe dalen, steile wegen en prachtige meren. De bergen hier vormen de natuurlijke grens met Albanië en in de winter kun je skiën.

We zijn eerst naar het dorp Mavrovo midden in het nationaal park gereden. Hier staat een kerk die lang geleden onder water is gelopen en voor een groot gedeelte is ingestort. Normaal gesproken staat het water veel hoger en kun je de kerk niet in, maar eind augustus is het waterpeil zo laag dat we, wadend door het water, de kerk binnen konden komen. Het was totaal verlaten en prachtig. Uiteraard hard Mark weer contact met de plaatselijke beesten. Deze keer natuurlijk geen leguaan of bizon(der) maar een kudde koeien die Mark met de camera erg interessant vonden.

Op drie wielen

Hierna reden we naar Galicnik over een weg met ontzettend veel haarspeldbochten. Toen we eenmaal boven op de berg waren, hadden we een prachtig uitzicht. Totaal verlaten, in de middle of nowhere parkeerden we de auto een stukje in de berm. Door het hoge gras hadden we alleen een rotsblok en een gat gemist waardoor de auto ineens helemaal vast stond, met het wiel in het gat en de bumper op het rotsblok. Ik kon er eerst nog wel om lachen totdat ik zag dat niet alle wielen meer op de grond stonden maar dat we zo schuin stonden dat één wiel in de lucht hing….

We kwam niet los. Niet met vooruit rijden, niet met achteruit rijden, niet met duwen. Toen raakte ik wel lichtelijk in paniek. Ineens kwam daar onze redder in nood aangelopen: een oude, gerimpelde man die met zijn hamer van het ene, naar het andere dorp wandelde (een stuk dat wij net in een uur hadden gereden). Ook hij probeerde ons los te duwen maar we zaten te vast. Toen begon hij met zijn hamer op de grond rondom de auto te slaan. Ik was bang dat hij mis sloeg en een gat in de auto zou slaan (het was een erg grote hamer). Eindelijk kwamen er andere auto’s langsrijden, die gelijk stopten. Met een man of tien is onze auto toen los getrokken. Ik was zooooo blij! De auto was gelukkig niet kapot, alleen wat beschadigd aan de onderkant.

Met de ogen dicht naar Ohrid

We vervolgden onze weg naar Galicnik, een oud dorp op een klif waar in de zomer traditionele bruiloften worden gehouden. De mannen waren vroeger het hele jaar op reis om te handelen of te vechten en kwamen terug in de zomer om met hun liefje te trouwen. Het uitzicht vanuit het dorp was prachtig.

Uiteindelijk zijn we langs nog een aantal dorpen gereden, en over wegen die zo stijl waren (een vangrail kennen ze niet) dat ik m’n ogen niet open durfde te doen. We zijn doorgereden naar Ohrid waar we ’s avonds aankwamen en heerlijk gegeten hebben aan het meer.