Kort geleden is Mandy’s vader naar Noord-Korea geweest. Een reis van 13 dagen die begon in China en door het onbekende land voer. Hij heeft dagelijks zijn reis bijgehouden en wij willen dit graag met je delen. Dit is het eerste deel.
Yes yes, vandaag is het zover! Wekenlang erg druk geweest, nu heerlijk op reis. Een gematste tijd om te vertrekken; zondagmiddag omstreeks 15.00 uur.
’s Morgens “gewone” tijd uit bed, rustig ontbijten en om 10:00 uur met de trein naar Schiphol. Omdat het zondag is, is het ook niet druk in de trein en heb lekker een plekje voor me alleen. Onverwachts kwam mijn dochter met kids en vriend mij uitzwaaien, wat een welkome verrassing was.
Op Schiphol wacht me de volgende verrassing. Ik weet dat ik met China Southern ga vliegen, maar aan de gate zie ik dat er een heuse Dreamliner klaar staat om me naar Beijing te vliegen! Wat later dan gepland vertrekken we.
De catering bij China Southern valt ietwat tegen. Bij het eerste drankje mis ik de kleine versnapering en de keuze uit de drankjes is niet groot. Geen gedestilleerd, alleen wijn, bier of fris. Helaas voor mij dus geen “ikhebzonenormehekelaanvliegen” whiskietje.
Later tijdens de vlucht, als ik wat drinken ga halen in de pantry, zie ik dat het cabinepersoneel druk bezig is de zakjes met een hartige versnapering open te maken en te consumeren…
Na een probleemloze vlucht arriveren we op tijd in Beijing. Daar word ik opgewacht door Sandra, de reisleider voor deze Noord-Korea tocht, namens de organisatie waar ik mijn reis geboekt heb. Ook maak ik kennis met de andere groepsleden die dezelfde reis gaan volgen; 2 weken reizen door Noord-Korea!
Een bus brengt ons van het vliegveld naar een hotel waar we kunnen opfrissen. Van daaruit kunnen we lunchen en de laatste inkopen doen, voordat we vanmiddag naar het station gaan voor de trein naar Noord Korea. Een treinreis die ongeveer 24 uur gaat duren. We krijgen een kamer aangeboden in het Ping An Fu hotel in het Chaoyang district.
Dag 2
Na eerst wat opgefrist te hebben en een uurtje geslapen te hebben gaan we rondom het hotel wat sightseeing doen. En we moeten boodschappen doen voor de 24 uurs treinreis. We weten namelijk niet wat we wel en niet kunnen verwachten in de trein. Vandaar dat wat eten en drinken mee nemen een absolute must is.
Het weer is goed, beter dan de regen in Nederland dus dat is alweer winst. Na de sightseeing en de boodschappen gaan we halverwege de middag in de bus naar een van de vele stations die Beijing rijk is.
Door de recente aanslagen in het land is hier erg veel politie op de been, zijn bepaalde gedeeltes afgezet en is er controle van de bagage net als op een vliegveld. Omdat de stations erg groot zijn, is het even zoeken naar het juiste wachtlokaal, voor het goede perron en de juiste trein naar Noord Korea.
Voor de groep waarmee ik reis zijn een aantal slaapcabines in een slaapwagon gereserveerd. Een slaapcabines is een cabine waar 4 bedden zijn met een schuifdeur. In de wagon zijn 2 conducteurs aanwezig die zorgdragen voor het wel en wee aan boord.
De wagon is voorzien van een hurktoilet en een paar wastafels. En natuurlijk de samovar! Dat is een pot met heet water waar je vrij uit kunt tappen. Fijn om koffie, thee, chocolademelk of noodles mee klaar te maken. De trein is weer voorzien van een restauratie wagen. Echter je moet maar afwachten wat er in de desbetreffende reis geserveerd wordt.
Na een kwartier te hebben gewacht op het perron, nog wat blikjes lauwe bier gekocht om onderweg te kunnen nuttigen. We zijn net op tijd weer binnen want de trein vertrekt. Verwachtingsvol zitten we voor het raampje van de cabine. Wat een teleurstelling!
Uur na uur alleen maar bebouwing! Niets mooie natuurschoon, grillige rotsformaties, eindeloze vlaktes, besneeuwde steppes ;-) etc etc. Aldus maar troost gezocht door de aangeschafte blikjes gezamenlijk soldaat te maken en het restaurant maar opgezocht. Daar kunnen we uit een viertal maaltijden kiezen. Overigens heerlijk en smaakvol.
Aangezien we inmiddels bijna zo’n 48 uur onderweg zijn, hebben we na de maaltijd het stapelbed opgezocht in de cabine. Slapen in een trein is een bijzondere ervaring. Aan de ene kant werkt de cadans van de trein hypnotiserend, aan de andere kant word je nogal eens wakker van het heftige remmen of stilstaan op een station.
Dag 3
Pas bij de Chinese grensovergang bij Dandong word ik wakker. Inmiddels zijn er een drietal formulieren in onze cabine gelegd, die we moeten invullen. Op eigenlijk alle formulieren dienen dezelfde gegevens te worden ingevuld, zoals naam, paspoort nummer, nummer van het visum, beroep enz.
Daarnaast wordt gevraagd wat je aan waardevolle spullen bij je hebt, zoals fotocamera, smartphone etc. En hoeveel contant geld je bij je hebt en in wat voor valuta. Ook wordt een en ander gevraagd over ziektes, drugsgebruik etc.
Nadat we zonder problemen de Chinese grens gepasseerd zijn, gaan we de spoorbrug over richting Noord-Korea. Parallel aan de spoorbrug ligt een andere brug. Deze brug loopt tot ongeveer halverwege de rivier en gaat dan niet verder.
Een bijzonder en ook troosteloos gezicht, met name ook omdat aan het eind van het gedeelte veel mensen staan te kijken naar de overkant, Noord-Korea. Op de rivier varen patrouille boten. Zwemmend vanuit Noord-Korea de grens oversteken is dus ook geen optie.
Na de brug wacht de Noord Koreaanse grens. Daar staan we ongeveer 3 uur. De sfeer is ontspannen en zeker niet vervelend. Maar toch lopen er mannen in militaire outfits met honden langs de trein, wordt er bijzonder veel gecontroleerd en gaat men zelfs zover dat men de afzonderlijke bladzijden in de meegenomen boeken controleert, de foto’s bekijkt op de smartphones en koffers inspecteert.
Het is een komen en gaan van mannen en vrouwen in verschillende (kleuren) uniformen. Maar ook moeilijk kijkende mannen in burger lopen door de gangpaden van de trein. Alle paspoorten van de reizigers worden verzameld en in grote stapels meegenomen naar een kantoor.
Na 3 uur wachten en diverse controles te hebben doorstaan, komt een militair geklede man in onze cabine, geeft ons een voor een de paspoorten terug, salueert en maakt rechtsomkeer. Kennelijk zijn we veilig genoeg bevonden om Noord-Korea binnen te reizen!
We kunnen gaan! De trein zet zich in beweging en langzaamaan rijden we Noord-Korea binnen. Wat een gevoel maakt zich van me meester. Hetzelfde gevoel overviel me toen ik niet lang na de val van de muur op het Rode Plein in Moskou stond, de eerste gedeeltes van De Muur in China zag vanuit de trein of op het Plein van de Hemelse Vrede stond, vlak nadat op de tv te zien was dat tanks daar over protesterende studenten heen walsten. Erg bijzonder om dit land te mogen bezoeken.
Wat je mening over dit land ook is, het is bijzonder om een van de weinigen te zijn die dit land bezoekt. Jaarlijks bezoeken gemiddeld zo’n 2.000 Nederlanders Noord-Korea tegenover gemiddeld 1 miljoen Nederlanders die per jaar Turkije bezoeken.
De eerste indrukken van Noord-Korea zijn die van een land wat tientallen jaren heeft stilgestaan in combinatie met de uitstraling van een voormalig Oostblok land en Cuba. Nagenoeg geen gemotoriseerd verkeer.
Als je al een voertuig ziet, is het meestal of een vrachtauto of een militair voertuig. Daarnaast af en toe een motor en bijna iedereen verplaatst zich te voet of op de fiets. Soms kom je een verdwaalde bus tegen.
Links en rechts naast het spoor veel dorre maisvelden of rijstvelden. En veel machines die je ziet, zien er vervallen en verroest uit. Op de meest vreemde plekken zie je een verdwaalde man met een hengel. En natuurlijk alom de beeltenissen van Kim Il-Sung en Kim Jong Il.
Steeds verder zuidwaarts gaan we, langs de kust, wat we vanuit de trein niet kunnen zien, naar Pyongyang. Het landschap verandert niet veel. Veel rijstvelden en velden met mais. Af en toe heuvelachtig, hier en daar redelijk vlak. Soms een dorpje of klein stadje. Soms wat huisjes of hutjes bij elkaar wat kennelijk een boeren coöperatie of iets dergelijks is. Weinig geasfalteerde wegen, meest zandpaden.
En langs het spoor regelmatig iemand die zijn ganzen, kippen, geiten of schapen uit laat. Een grappig gezicht; de mensen die hun ganzen of kippen uitlaten, doen dat met een lange bamboe stok met een lap stof eraan. Hiermee jagen ze de kippen of ganzen op.
De tijd is hier een half uur later dan in China. Enkele weken geleden heeft de huidige grote leider besloten dat in Noord-Korea niet dezelfde tijd mocht gelden als in Japan. Vandaar dat de klok een half uur achteruit is gezet en nu dus een half eerder is dan in Japan en een half uur later dan China.
Af en toe rijdt de trein door een tunnel. Bij iedere tunnel staat een militair in uitrusting met helm en voorzien van een erg grote lamp op een statief. Het geheel doet denken aan plaatjes of films uit de tweede wereld oorlog van de lampen waarmee vliegtuigen in de lucht werden beschenen.
Als we in de buurt van Pyongyang komen is dat te zien aan meer asfalt en de bredere wegen. En eindelijk na 24,5 uur rijden we het station van Pyongyang binnen! Daar worden we opgevangen door 2 gidsen, die ons de gehele reis zullen begeleiden (en in de gaten houden). Waarom 2 gidsen? Dan kan de ene de andere in de gaten houden.
En natuurlijk is alles prima geregeld en staat de grote bus met vaste chauffeur al klaar om ons naar het hotel te brengen. We worden gehuisvest voor 2 nachten in het Yanggakdo International hotel. Het hotel is 47 verdiepingen hoog en gelegen op een klein eilandje. Het is dan ook verboden om van het eilandje af te gaan.
Het hotel heeft wat weg van de grandeur van de Sovjet Unie. Het moet heel wat lijken, door de grootse opzet, grote kroonluchters, grote aquaria, enorme balies etc. Het heeft bijvoorbeeld 8 liften, maar er werken er maar 2 van. Er is niet altijd stroom en indien geen stroom; douchen met koud water als gevolg.
In de kelder moet een groot entertainment centrum zitten met bowling, biljart etc. Dat zit er inderdaad maar heeft meer een uitstraling om je fiets te stallen dan dat het uitnodigt om gezellig met elkaar een activiteit te doen.
Het hotel is hoog en men heeft bijvoorbeeld niet bedacht dat het op grotere hoogte harder waait. Een lawaai van de wind op de kamer ten gevolge. Maar als je het vergelijkt met het grootste gedeelte van de Noord-Koreaanse bevolking hebben we het meer dan uitstekend!
Na de gelegenheid te hebben gehad om op te frissen, nemen de gidsen ons mee naar een restaurant, waar we een heerlijke en rijke Koreaanse maaltijd genieten. Ook is er een winkeltje met goederen waar de gemiddelde Noord Koreaan alleen maar van kan dromen; airconditioners ter grootte van een wasmachine, whisky’s, voetbalschoenen, een heuse pauk! etc.
Na het eten terug in het hotel. Morgen bezoeken we de festiviteiten ter gelegenheid van het 70 jarig bestaan van de natie Noord-Korea! Daar komen een miljoen Noord-Koreanen op af.